ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΔΩΣΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΟ

Όπου φτωχός και η μοίρα του. Ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός από την ευτυχία των χοντρών πακέτων βρέθηκε στη χρεοκοπία και, μάλιστα, έφθασε να βιώσει τους ψιθύρους… Όχι, δηλαδή, μονάχα τις κραυγές και τις διαμαρτυρίες των αγανακτισμένων, λόγω της ασυνήθιστης για την ομάδα πορεία στο πρωτάθλημα, αλλά και τις υποψίες, τα μισόλογα για την αγωνιστική συμπεριφορά συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών.

Το πράμα δεν είναι φιλολογικό. Καφενειακό. Όσο κι αν έχει ξεπέσει μια ομάδα, να μην είναι αυτή που ήταν μέχρι πρόσφατα, δεν λησμονούμε ότι αναφερόμαστε στον Παναθηναϊκό. Που σημαίνει ότι αν «συνέβη» κάτι, και δεν μιλάμε για μειωμένη απόδοση μονάχα σ’ ένα ματς, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό σα μεμονωμένο περιστατικό.

Είπαμε. Παναθηναϊκός είναι αυτός. Που σημαίνει ότι δεν μπαίνει στο κόλπο ένας ποδοσφαιριστής, ποτέ δεν γίνεται δουλειά μ’ έναν, χρειάζονται τουλάχιστον δυο, εάν αυτά τα δυο πουλητάρια δεν έχουν κάποιο «στήριγμα» μέσα-έξω από την ομάδα.

Το ποδόσφαιρο αλλοιώς το βλέπει ο θεατής από την τηλεόραση και το γήπεδο, αλλοιώς ο μάστορας της δουλειάς, ο προπονητής. Κάτι περισσότερο ξέρει αυτός, κάτι περισσότερο πιάνει το μάτι του. Και αντίθετα από τον θεατή, ο προπονητής εξ ορισμού γνωρίζει πότε να δικαιολογεί και πότε όχι τον «ύποπτο» ποδοσφαιριστή του.

Κάποιοι παίκτες του Παναθηναϊκού έδωσαν δικαιώματα. Υπάρχουν κάποιες φάσεις όπου οι «ένοχοι» δεν έχουν άλλοθι. Τα ερωτήματα είναι εφιαλτικά. Μέχρι που ο Αλαφούζος έφθασε να δηλώσει μετά τη συντριβή στη Βέροια για «εσωτερικό εχθρό».

Μ’ αυτή τη δημόσια τοποθέτηση του ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού στη πραγματικότητα υπονόμευσε όλη τη επικοινωνιακή δύναμη πυρός που είχε αναπτύξει μέχρι τότε. Ότι, δηλαδή, η αγωνιστική πορεία της ομάδας οφείλεται στις παρενέργειες της Παράγκας.

Θα ήταν παράλογο να απαιτήσει κανείς να δημοσιοποιήσει ο Αλαφούζος κάποια κουβέντα που του είπε στο αυτί ο Φερέϊρα. Συγκεκριμένα πράγματα. Για συγκεκριμένα άτομα ο Αλαφούζος έλαβε υπ’ όψιν κατά 75% κι όχι 100% τις «αποκαλύψεις» του πρώην προπονητή, κι ίσως γι’ αυτό να απορεί ακόμα ο Πορτογάλος.