ΤΟ ΑΠΙΘΑΝΟ ΤΟΥ 2004 ΚΑΙ Η ΜΑΓΚΙΑ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΜΕ

Σα σήμερα το 2004, στις 4 Ιουλίου, συνέβη ένα απίθανο γεγονός. Η μεγαλύτερη έκπληξη από καταβολής ποδοσφαίρου. Η Ελλάδα, μία εθνική ομάδα χωρίς διεθνείς διακρίσεις, κατέκτησε την πρώτη θέση στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Μια τέτοια έκπληξη, αν ποτέ ξαναγίνει, θα επαναληφθεί μετά από εκατό χρόνια.

Δεν μιλάμε για μια νίκη, για ένα παιχνίδι, όπου ο ισχυρός ηττάται. Ούτε μιλάμε για μια διπλή κόντρα, στο γήπεδό μου και στο γήπεδό σου, όπου ο αδύνατος υπερισχύει, τελικά, και προχωράει στον επόμενο γύρο. Τέτοια υπάρχουν πολλά. Μιλάμε για ένα τουρνουά όπου ακόμα και ο ίδιος τελικός νικητής, στην περίπτωση η Ελλάδα, δεν ήλπιζε σε τέτοια ανατροπή. Μιλάμε για μια σειρά έξι αγώνων.

Δυστυχώς οι Έλληνες, όλοι αυτοί που πανηγύρισαν το γεγονός, δεν κατάλαβαν πως έγινε. Που οφείλεται αυτή η επιτυχία, η έκπληξη. Ούτε και ψάχθηκαν να εξηγήσουν τι διάολο είναι αυτό που προέκυψε..., ίσως αν έδιναν απάντηση θα τους πίκρανε, δεν είναι το καλύτερο να χαίρεσαι για κάτι με το οποίο δεν έχεις σχέση.

Εντάξει, η ψυχή της Ελλάδος, που ποτέ δεν πεθαίνει. Το πάθος, το πείσμα, όλα αυτά. Δεν ήταν μόνον αυτά. Όταν κάποιοι μιλάνε μόνο για τα εθνικοπατριωτικά, τότε ακυρώνουν την πραγματική ταυτότητα εκείνης της εθνικής, που στάθηκε, να το πούμε κι αυτό, η ομάδα μοντέλο και την μελέτησε όλη η Ευρώπη! Πώς, δηλαδή, μια μετρίων δυνατοτήτων ομάδα, όμως τόσο δεμένη, τόσο δουλεμένη σμπαραλιάζει την ανάπτυξη του αντιπάλου και κλέβει καθαρά και με την αξία της το αποτέλεσμα.

Ο τρόπος που έπαιξε η Ελλάδα στο ευρω 2004 ήταν μοναδικός. Καμία άλλη ομάδα στο παρελθόν δεν αγωνίστηκε τόσο αποτελεσματικά με τακτική “ενεργητικής άμυνας”. Η ελληνική ομάδα του Ρεχάγκελ στραγγάλιζε τον αντίπαλο. Τον έπιανε από το λαιμό και από τους όρχεις. Δεν τον άφηνε να αναπνεύσει. Όχι παθητική άμυνα. Η σκέψη ήταν μόλις βρούμε χαραμάδα να ξεχυθούμε μπροστά για να κτυπήσουμε το 1-0.

Ο Μουρίνιο έχει στο σπίτι του τις κασέτες των αγώνων της Ελλάδος και τις βλέπει. Τις ξαναβλέπει. Ήταν εκείνη μια καλοδουλεμένη αντιπολιορκητική πολεμική μηχανή που έβγαζε τη ψυχή ανάποδα του αντιπάλου κι όταν έβρισκε την ευκαιρία του έριχνε μια τορπίλη.

Η μόνη μαγκιά των κομμάτων και των ΜΜΕ το καλοκαίρι του 2004 ήταν ότι εμπορεύθηκαν, καπέλωσαν το θρίαμβο και τον χαρακτήρισαν όλων των Ελλήνων. Ότι τους αντιπροσωπεύει. Ότι τους ανήκει. Περαστικά.

Διαβάστε ακόμα:

Απείλησαν να σκοτώσουν όλη την ομάδα