ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ, ΟΧΙ ΟΙ ΦΑΝΕΛΛΕΣ ΤΟΥΣ

Στον τελικό του τσάμπιονς ληγκ θα παίξουν η Ρεάλ Μαδρίτης και η Ατλέτικο Μαδρίτης. Να σου πω κάτι. Από μια άποψη είναι ψιλοφασιστικό αυτό. Να λένε για τις ομάδες κι όχι για τους ποδοσφαιριστές. Τους προπονητές, ακόμα. Αυτοί δεν παίζουν; Παίζουν. Μόνον οι ομάδες τους παίζουν;

Φιλοσοφούμε. Γιατί, όχι. Σου λέω ότι υπάρχουν και τα πρόσωπα, ότι είναι λάθος να τα συντρίβουμε, να τα κρύβουμε πίσω από το όνομα της ομάδας, του κόμματος, της αστυνομίας, της δικαιοσύνης, της κυβέρνησης, της θρησκείας.

Δεν υπάρχει καμμία Ρεάλ και καμμία Ατλέτικο χωρίς τους παίκτες τους. Τους προπονητές τους. Το ίδιο και το ανάποδο. Δεν υπάρχεις σαν ποδοσφαιριστής, δεν θα εξελιχθείς σαν παίκτης, προπονητής, αν δεν είσαι σε ομάδα. Η μια πλευρά, λοιπόν, χρησιμοποιεί την άλλη. Ακριβώς.

Θεμιτό. Φοράει τη φανέλλα της Ρεάλ. Και λοιπόν; Πρώτα θα παίξει για πάρτη του ο ποδοσφαιριστής. Για το όνομά του, την τσέπη του. Αυτό είναι το απόλυτο ζητούμενο της ομάδας. Δεν έχει να οφεληθεί η ομάδα αν ο παίκτης δεν πάσχει από τον καλώς εννοούμενο ατομισμό.
Οι παίκτες, οι προπονητές θα παίξουν στον τελικό, του τσάμπιονς ληγκ. Αυτούς θα βλέπω εγώ, όχι τις φανέλλες τους, όχι το όνομα της ομάδας τους.

Διαβάστε ακόμα:

Η θεραπεία του Σιμεόνε