ΝΥΧΤΕΡΙΔΕΣ Η, ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΡΕΙΑΝΟΙ

Παρατηρώ τι παίζει στον ΟΦΗ. Αθάνατη Ελλάς! Αυτοί είμαστε. Το “αθάνατη” δεν έχει την έννοια της αθανασίας, αλλά της αιωνιότητας. Ότι, δηλαδή, αυτό που είμαστε, είμαστε μια ζωή, αιώνια. Αδιόρθωτοι.

Γιατί, τι γίνεται στον Άρη; Τα βλέπουμε. Δεν τα βλέπουμε; Ο ένας τρέφεται με το θάνατο του αλλουνού. Μόνο που τα αρειανά δεν είναι νυχτερίδες, είναι σκουλήκια.

Στα σοβαρά γεγονότα, στα θανατηφόρα, στα καταστροφικά, όλα αυτά που προέκυψαν στον Άρη και τον έστειλαν στα υπόγεια της Ιστορίας του, πώς τα κρίνεις σαν παρατηρητής; Να σου πω. Με όσο το δυνατόν λιγώτερες κουβέντες.

Η μία νυχτερίδα πίνει το αίμα της άλλης. Φοβερό! Μεγαλοφυές φυσικό φαινόμενο επιβίωσης. Πεινάμε και δεν έχουμε να φάμε, τι κάνουμε; Η μία νυχτερίδα επιτρέπει στην άλλη να της ρουφήξει το αίμα. Εγώ το δικό σου αίμα, εσύ το δικό μου. Ρεφάραμε. Καθαρίσαμε.

Αυτός που απεκάλεσε “σκουλήκια” τα αρειανά” ήταν σοφός. Να πω ποιος ήταν; Θα πάνε να κατουράνε στον τάφο του. Κι όμως, μ' αυτόν τον χαρακτηρισμό ο άνθρωπος είχε απλά “διαβάσει” την Ιστορία του Άρεως.

Ο καθένας “διοικητικός παράγων” του Άρεως τρέφεται από το σκότωμα του άλλου. Μια ζωή. Από το πτώμα του αλλουνού. Και ο επόμενος περιμένει να μπει στο παιχνίδι όταν χρεοκοπήσει, όταν αποτύχει ο προηγούμενος. Πώς, λοιπόν, να σηκώσει κεφάλι η ομάδα; Κι αν επανέλθει στο μεγάλο πρωτάθλημα θα κουβαλήσει μαζύ του και τα “σκουλήκια”; Αυτούς που όταν είναι εκτός κόλπου περιμένουν να μπουκάρουν στο κουφάρι του αλλουνού.

Διαβάστε ακόμα:

Ο περούκας Γκέραρντ και ο Θοδωρος Βαρδινογιάννης