''ΕΜΠΑΙΝΕ ΓΙΟΥΤΣΟ'', ΠΡΙΝ ΤΟ ''ΥΒ... ΥΒ... ΥΒ... ''

Πριν ανακαλύψει το αγγλικό και το ιταλικό ποδόσφαιρο ο Έλληνας αισθανόταν περισσότερο κοντά στο βραζιλιάνικο, αλλά και το ουγγρικό ποδόσφαιρο. Ξένο με την ποδοσφαιρική ψυχή του Έλληνα ήταν το «βίαιο» παιχνίδι, η μπάλα να παίζεται με δύναμη, με ταχύτητα, με συγκρουσιακή τη σωματική επαφή των αντιπάλων.

Οι μικροί λαοί, οι ''περιθωριακοί'' λαοί, εκείνοι που ιστορικά δεν την εξουσία σε βάρος άλλων, γουστάρουν ποδόσφαιρο μπαλαδόρικο, αλανιάρικο, υψηλής τεχνικής. Από την άλλη, στις κοινωνίες των κρατών εξουσίας, δεν ''μιλάει'' το ποδόσφαιρο όταν γίνεται παιχνίδι για το... παιχνίδι. Στόχος υπέρτατος αλλά και απαίτηση της εξέδρας δεν είναι απλά είναι η νίκη, αλλά ο ποδοσφαιριστής να τα δώσει όλα, να πολεμήσει μέχρι το τελευταίο λεπτό. Καθόλου τυχαίο που το αποικιοκρατικό, το επεκτατικό πνεύμα της ευρωπαϊκής δύσης εκδηλώνεται και στο ποδοσφαιρικό γήπεδο.

Ο Νίκος Γιούτσος είναι ο μεγαλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής που προήλθε, που ανήκει, ας το πούμε έτσι, στην «ουγγρική σχολή». Γεννήθηκε το 1942 στην Καστοριά και 6 χρονών βρέθηκε στην Βουδαπέστη. Από την ουγγρική Τσέπελ ήρθε στον Ολυμπιακό, όπου για 10 χρόνια έγραψε σπουδαία προσωπική Ιστορία και για πάρτη του γεννήθηκε στα μπετά του Καραϊσκάκη το σύνθημα «Έμπαινε, Γιούτσο!».

Γράφω αυτές τις αράδες με αφορμή ότι σα σήμερα, 10 Ιανουαρίου, το 1965, ο Γιούτσος στα 24 χρόνια του, φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα του Ολυμπιακού, σε παιχνίδι με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Μετά τον Ολυμπιακό ο σεμνός Νίκος Γιούτσος φόρεσε για δύο σαιζόν και τη φανέλα του Εθνικού.

Το άλλο θρυλικό «προσωπικό» σύνθημα που γεννήθηκε στο Καραϊσκάκη ήταν για τον επίσης ομογενή, από την Γαλλία αυτός, του Τριαντάφυλλου. Το «Υβ, Υβ, Υβ…» ακουγόταν λες βούϊζαν μέλισσες κάργα στα ντεσιμπέλ.

Διαβάστε ακόμα:

ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΥΣΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΥΣΙΑ