ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ ΤΩΝ ΚΑΠΗΤΑΝΑΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΡΕΣΣΑΛΤΟΝ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Τι θα πει κυβέρνηση; Θα πει νομή εξουσίας. Τα στελέχη ενός κόμματος μετά τη νίκη τους στις εκλογές, μοιράζουν τα οφίτσια. Το ίδιο συμβαίνει και στα κόμματα. Ζωντανό παράδειγμα χθες η μάχη διαδοχής στη ΝΔ, σήμερα στη λεγόμενη και αυτοαποκαλούμενη κεντροαριστερά. Έχει κι αυτός ο αγώνας μοιρασιά, παρ' ό,τι προβάλλεται ως αγώνας για τη δημοκρατία.

Πρόκειται για επικαιροποίηση της λεγόμενης λαφυραγωγίας, που στα χρόνια της επανάστασης του 1821 είχε εξελιχθεί σε θεσμό. Άλλο πράγμα η λεηλασία, που κατά κανόνα είναι μία ανεξέλεγκτη ενέργεια και άλλο η λαφυραγωγία ή λαφυραγώγηση. Πολεμώ για να διώξω τον εχθρό, όμως να μου μείνει και κάτι. Η δόξα δεν γεμίζει το στομάχι, αυτό είναι γνωστό από τότε που βγήκαν οι λάσπες στους χωματόδρομους.

Συνήθως, η διανομή των λαφύρων γίνεται με συμφωνητικό που υπογράφεται μεταξύ των οπλαρχηγών πριν από μία σημαντική πολεμική ενέργεια, όπως συνέβη με την πολιορκία της Ακρόπολης το 1821.

Οι Αθηναίοι συνεπικουρούμενοι από άλλους Έλληνες ξεσηκώθηκαν τον Απρίλιο κατά των Τούρκων και τους ανάγκασαν να αποσυρθούν στην Ακρόπολη. Τον Νοέμβριο, χίλιοι Έλληνες άρχισαν να πολιορκούν την Ακρόπολη, αναγκάζοντας τους Τούρκους να παραδοθούν τον Ιούνιο του 1822, με συμφωνία που έθετε τέρμα σε σκλαβιά 336 χρόνων.

Η απόφαση για το ρεσάλτο αλλά και η διανομή των λαφύρων καταγράφονται, σα σήμερα 8 Νοεμβρίου, το 1821, σε συμφωνητικό της Εθνικής Παλιγγενεσίας που φυλάσσεται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής. Καθαρές κουβέντες.

Διαβάστε ακόμα:

Η Ιστορία ξεβρακώνει την πραγματικότητα