ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ

Απεργία πείνας ξεκινάει κάποιος. Γιατί, όμως, δεν τον αφήνουν στην ησυχία του. Είμαι υπέρ της ατομικής ελευθερίας. Ακόμα κι αν ο άλλος έχει αποφασίσει να πεθάνει. Έχει κάθε δικαίωμα. Όποιος τον εμποδίζει τον απεργό πείνας που έχει τη βούληση να φθάσει στα άκρα, να περάσει τα όρια, του αφαιρεί το ύψιστο δικαίωμα της προσωπικής ελευθερίας.

Ένα είναι η ελευθερία του ατόμου, το άλλο να μη βλάπτει ο ένας τον άλλον. Όχι, δηλαδή, να έχει κάποιος την ελευθερία να σκοτώνει, να κλέβει, να βρίζει, να βλάπτει τον άλλον με όποιον τρόπο.

Υπάρχει και η Δικαιοσύνη. Η οποία, νομίζω, είναι μία, όχι δύο, ούτε περισσότερες. Η δε Δικαιοσύνη δεν ανήκει σε κάποιον, είναι υπεράνω. Παρακάτω.

Λέμε για τον απεργό πείνας. Αυτόν που έχει καταδικαστεί για πράξη αξιόποινη, ο οποίος έχει ένα αίτημα κόντρα στην απόφαση της Δικαιοσύνης. Εδώ τι κάνεις; Ή, γράφεις στα παπάρια σου τη Δικαιοσύνη ή, υποκύπτεις στον εκβιασμό του καταδικασμένου. «Αμάν, μην πεθάνει από την απεργία πείνας!». Τι σε κόφτει;

Η ενοχή! Νοιώθεις ένοχος σαν κοινωνία, σαν πολιτική έκφραση της κοινωνίας μην πεθάνει από ασιτία ένας κρατούμενος. Καταργείς τη Δικαιοσύνη, στέλνεις περίπατο τη Δικαιοσύνη και σαν κοινωνία νοιώθεις μεγαλύτερη ενοχή από την ενοχή του εγκληματία της απεργίας πείνας.

Διαβάστε ακόμα:

Για βραβείο η δασκάλα που αυνανίστηκε δημόσια