ΜΗΠΩΣ ΠΡΟΔΩΣΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ Ο ΘΕΟΣ, ΟΧΙ Ο ΙΟΥΔΑΣ

Βουτάνε μια παρθένα κόρη και της βγάζουν το λαρύγγι επάνω στο βωμό ενός Θεού. Το ίδιο κάνουν και μ' έναν ταύρο, τον σφάζουν πάλι για θείο σκοπό, να μαλακώσει η οργή του Θεού, να ζητήσουν τη βοήθειά Του. Δεν είναι και πολύ ευγενικό, μην πω ότι μπορεί και να θεωρηθεί ύβρις προς τον Θεό να του ζητάς ένα ρεγάλο στο τζάμπα, χωρίς να προσφέρεις αίμα από άνθρωπο ή ζώο. Το φχαριστιέται και το αίμα της παρθένας ο Θεός και μιας κότας, όμως απήδηκτης ακόμα από κόκορα.

Ο Χριστός σήμερα Μεγάλη Παρασκευή θα θυσιαστεί, θα αυτοθυσιαστεί. Γνωστή η πληροφορία και απαραίτητος ο διαχωρισμός της θυσίας από την αυτοθυσία. Είπαμε. Τελείται θυσία με τη βίαιη και παρά τη θέληση του σφάγιου αφαίρεση ζωής.
Επιστροφή στον Ιησού ο οποίος ούτε γήινος άνθρωπος είναι, ούτε ζώο και θυσιάστηκε, αυτοθυσιάστηκε, όχι για να κερδίσει τη συμπάθεια του Θεού αλλά για το καλό της ανθρωπότητος. Κάπου το έργο δεν μου καθόταν καλά από πιτσιρικάς κι όλο ψαχνόμουν, δεν έβρισκα και τον κατάλληλο άνθρωπο να το συζητήσω. Αυτά δεν τα συζητάς με όποιον και όποιον.

Για κομουνισμό, για παράδειγμα, δεν θα κάνεις τη μαλακία να κουβεντιάσεις με κομουνιστή. Αν το κάνεις, αδικείς τον κομουνισμό ως ιδεολογία, ως αναγκαιότητα. Και θα καταδικάσεις αδίκως τον κομουνισμό, ακριβώς αν θες να τον προσεγγίσεις με κάποιον πορωμένο. Το ίδιο κι αν συζητήσεις περί του μυστηρίου, περί του μεγαλείου του χριστιανισμού μ’ έναν αρχιβαρεμένο από θρησκευτική φανατίλα.

Θεός και να πεθαίνει, δεν κολλάει. Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν να τελείωσε επάνω στο σταυρό ο Χριστός; Να αναστήθηκε. Σίγουρα αναστήθηκε, αλλά για να συμβεί αυτό προηγήθηκε ο θάνατος. Πεθαίνει ένας Θεός, ένας ισόθεος, όμως; Αυτό είναι το παλούκι που δεν ξεπερνιέται. Εδώ είναι το κόλλημα.
Δεν μπορεί να πέθανε στα ψεύτικα ο Χριστός, διότι τότε ακυρώνεται η αλήθεια της Αναστάσεως. Εκτός κι αν πέθανε στα αλήθεια ο Χριστός επάνω στο σταυρό, να τον δουν και να τον νοιώσουν νεκρό κι αυτοί που έκαναν το σχετικό ρεπορτάζ και το μετέφεραν στα ευαγγέλια.

Και γιατί η θυσία; Η αυτοθυσία. Το ερώτημα είναι που ενυπάρχει η έννοια της θυσίας είτε πέθανε στα ψέματα ο Χριστός, είτε στα αλήθεια αφού ήταν σίγουρη η Σταύρωση στο θεϊκό σχέδιο και η Ανάσταση;
Θυσία άντε να θεωρηθεί από τους πιστούς μόνον αν ο Χριστός δεν γνώριζε ότι είναι Υιός του Θεού. Ακόμα αν δεν επρόκειτο να αναστηθεί. Αν θα πέθαινε σαν κανονικός άνθρωπος. Ο Ιησούς, όμως, ήταν σταλμένος από τον Θεό κι αυτό το γνώριζε πολύ καλά ο ίδιος ο Υιός. Οπότε, άλλο κόλλημα αυτό, γιατί περί ώραν ενάτην ανεβόησεν Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί…, δηλαδή Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκαταλείπεις;

Περίεργα πράγματα. Ανομολόγητα. Αναπάντητα. Κάποια στιγμή, δηλαδή, ο Χριστός πήρε πρέφα να τον εγκαταλείπει ο Θεός; Να τον πουλάει. Μήπως παίζει το άλλο. Ως άνθρωπος, όχι ως Θεός, ο Ιησούς να μην άντεξε εσταυρωμένος. Μη λησμονούμε, ο Χριστός προηγουμένως, χθες συγκεκριμένα, είπε και το άλλο: «Πάτερ, ει δυνατόν εστίν απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο…».

Διαβάστε ακόμα:

ΟΤΑΝ ΑΠΟΡΡΙΘΦΗΚΕ Η ΚΑΣΣΙΑΝΗ ΛΟΓΩ ΕΞΥΠΝΑΔΑΣ