ΤΟ ΧΕΙΡΟΦΙΛΗΜΑ ΤΟΥ ΥΙΟΥ

Πέθανε ο πατέρας του. Στην κηδεία, πριν τον αποχαιρετήσει, τη στιγμή που τον αντικρύζει για τελευταία φορά, ακούμπησε στα χέρια του νεκρού το χρυσό μετάλλιο που είχε κερδίσει στα 100 μ. στους ολυμπιακούς αγώνες του Λος Άντζελες, το 1984. Συνέβη το 1987, σα σήμερα, στις 5 Μαΐου, απ' αυτόν που έχει αναγνωριστεί ως «ο αθλητής του αιώνα». Τον Carlton ''Carl'' Frederic Lewis. Γεννήθηκε την πρώτη μέρα του Ιουλίου το 1961.

Άλλο βάρος και βάθος έχει η σχέση με τον πατέρα. Για τον καθένα. Δεν παίζει το αίσθημα, η σκέψη, η ίδια η ζωή το ίδιο όπως με την μητέρα. Με τον πατέρα το δέσιμο, αν προκύψει, είναι μάλλον περισσότερο πνευματικό, λογικό, πραγματιστικό. Αντίθετα, με την μάνα η σχέση από τη φύση της είναι πιο αυθόρμητη, σχεδόν τυφλή.

Όταν ο Καρλ Λιούις απέθεσε το μετάλλιο στον δάσκαλο πατέρα του, μέσα στο φέρετρο, θαρρώ πως μ' αυτήν την ευγενή χειρονομία ήταν σα να έδινε ένα παντοτινής αξίας χειροφίλημα.

Όχι γιατί εγώ ο υιός δεν θα υπήρχα χωρίς σ' εσένα, μπαμπά. Όχι γιατί απλά εσύ με γέννησες, άρα χάρη σε σένα κάνω κι εγώ τον κύκλο μου, με τα κόκκαλα μου, το σώμα μου, το πνεύμα μου. Σε τούτο το «χειροφίλημα» βλέπω κάτι περισσότερο από ένδειξη σεβασμού στον πατέρα, και πέραν της παραδοχής της Εντολής της φύσης, ότι κάποια στιγμή όλοι θα περάσουμε την Άγνωστη Πύλη.

Σημειώνω με την ευκαιρία ότι ο Καρλ Λιούις, με ίνδαλμα τον Τζέσυ Όουενς από πιτσιρίκι, κατέκτησε δέκα ολυμπιακά μετάλλια, από τα οποία τα εννέα χρυσά σε 4 διοργανώσεις, μέχρι και το 1996 στην Ατλάντα. Απουσίασε το 1980 λόγω του μποϋκοτάζ των ΗΠΑ στους ολυμπιακούς αγώνες της Μόσχας. Ακόμα κέρδισε δέκα μετάλλια στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου, από τα οποία τα 8 χρυσά.

Ο «βασιλιάς του στίβου» Καρλ Λιούις με τα μετάλλια, όπως ο Τζέσυ Όουενς, στα 100 μ., στα 200 μ., στα 4x100 μ. και στο μήκος παραδέχθηκε ότι ντοπαριζόταν με απαγορευμένες ουσίες. «Όπως όλοι...», έτσι σχολίασε την αποκάλυψη του σκανδάλου το 2003. Κι αυτή ήταν η μεγάλη «δικαίωση» του νεγροκαναδού Μπεν Τζόνσον από τον οποίον αφαιρέθηκε το χρυσό μετάλλιο όταν βρέθηκε ντοπέ στους ολυμπιακούς της Σεούλ, το 1988. Ξεφύγαμε.

Διαβάστε ακόμα:

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ… ΙΔΙΟΥΣ