ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΓΚΑΘΙΑ

Χαρίστε ένα δευτερόλεπτο της προσοχής σας στη φωτογραφία, παρακαλώ, πριν κάνετε τον κόπο να διαβάσετε το κείμενο, με το οποίο ξεκινώ τη συγκεκριμένη ημέρα. Με το καλημέρα δίνω ερώτηση. Είναι σίγουρα άξιος να πιάσει στα χέρια του αυτός που θα κόψει πρόωρα τη ζωή του λουλουδιού; Σκέφτηκε τον αγώνα που έκανε το αγριολούλουδο της φώτο για να φυτρώσει ανάμεσα στο βράχο. Με τη δύναμη της φύσης πάλαιψε κόντρα στους αγέρες, την παγωνιά και τις βροχές και δεν λύγισε παρά την ευαισθησία του και στο κορμάκι του και στα πέταλα με το δικό του χρώμα στο άνθος.

 

Γράφεις για να σε διαβάζουν. Και για να το καταφέρεις, το γραπτό σου πρέπει να είναι ευκολοδιάβαστο, να μασιέται, να χωνεύεται απ' όσους περισσότερους αν είναι δυνατόν. Όσο κι αν έχεις αναπτύξει έναν προσωπικό κωδικό επικοινωνίας με τον κόσμο που σε διαβάζει, είναι δεδομένος ο προβληματισμός και για τη θεματολογία σου και τη σκοπιμότητα του ευκολόπιοτου, του διαβαστικού γραπτού.

Παρατράβηξε ο πρόλογος; Δεν νομίζω. Ποιος πρόλογος και ποιος επίλογος. Συζητούμεν, κι αν έχει τη χάρη της η κουβέντα, ας μην καταλήξει σε επίλογο, σε κάποιο συμπέρασμα. Ποιο είναι το αντικείμενο το βαρύ και ασήκωτο, κύριε αποδυτηριάκια, ακόμα δεν μας το είπες.

Προσωπικώς θεωρώ, και δεν το συζητώ, ότι η Βία είναι το και γαμώ κυρίαρχο στοιχείο της ζωής. Αυτό που περισσότερο από κάθε άλλο ταυτίζεται με την έννοια Θεός. Βία είναι όταν το λιοντάρι ορμάει να ξεσκίσει την αντιλόπη. Βία είναι κι όταν άνθρωπός σφάζει το μοσχάρι που θα καταλήξει στο πιάτο μου. Ακόμα και το κόψιμο ενός αγριολούλουδου είναι γνήσια εκδήλωση ωμής βίας, έστω κι αν ο ένοχος της βιοπραγίας θα προσφέρει το κοτσάνι στην αγαπημένη του εκδηλώνοντας έτσι τα λεπτά του αισθήματα, τον ρομαντισμό του.

Ασύλληπτες χοντρομαλακίες βγαίνουν στον αέρα, από ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης, της πολιτικής και της δημοσιογραφίας, με αφορμή την 17η Νοέμβρη σήμερα. Και γαμώ τις διανοουμενίστικες κοινωνικοπολιτικές αναλύσεις του κώλου.