ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΜΑΛΟ, ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ΚΙΟΛΑΣ

Παντού και πάντα. Ο δράκος είναι παρών. Σε όλες τις εποχές, σε κάθε χώρα. Δεν κρατιέται ο δράκος, το άτομο που έχει κτυπηθεί από την τρέλα, την μανία του να την πέσει σε απροστάτευτη γυναίκα. Να την βιάσει, ίσως και να την σκοτώσει. Ατέλειωτη η βίβλος των σχετικών περιπτώσεων, σχεδόν παρόμοιων σε διαφορετικούς αιώνες, σε διαφορετικούς τόπους. Η ανωμαλία είναι ίδια. Και δεν αντιμετώπιζεται. Δεν θεραπεύεται. Παρά μόνο με ευνουχισμό, τον οποίον αποδέχονται οι σαλταρισμένοι. Οι δυστυχείς αυτοί φουκαράδες που έχουν φάει στο μπράτσο λες μια ίδια ένεση από αίμα δράκου.

Ο δράκος του Αμαρουσίου. Ο επικ'ινδυνος. Κι όμως είναι να τον λυπάσαι. Ευτυχώς που με τσακώσανε, είπε. Και δεν είναι παραμύθι. Είναι η αλήθεια. Το ξέρει καλύτερα από τους ειδικούς, από τους γιατρούς που έχουν μελετήσει στα χρονικά της εγκληματολογίας την πάθηση του.

Δεν είναι σε θέση ο δράκος να συγκρατήσει την αχαλίνωτη, τη φλογισμένη επιθυμία του να τιμωρήσει μια γυναίκα. Και εκείνο το βράδυ που θα του την βαρέσει δεν υπάρχει τίποτα, μα τίποτα να τον σταματήσει.

Πως να αντιμετωπίσει η κοινωνία τον δράκο;. Αδύνατον. Δεν έχουν αξία τα όποια προληπτικά μέτρα προστασίας. Θα κτυπήσει ο άρρωστος εκεί που κανένας δεν το περιμένει. Και σε θύμα υπεράνω... ''υποψίας''. Σε κάποιες πόλεις, όπως π.χ. στη Θεσσαλονίκη, τη δεκαετία του ΄60, ζητούσαν και τη βοηθεία του στρατού. Και πάλι ο δράκος θα κτυπούσε.

Διαβάστε ακόμα:

Η ΕΥΡΩΠΗ ΟΛΗ ΠΑΣΧΕΙ ΑΠΟ... ΡΑΤΣΙΣΜΟ