ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΒΓΑΙΝΕΙ Ο ΡΟΜΑΝΤΙΣΝΟΣ ΣΟΥ

Δεν βγαίνει σήμερα στις αίθουσες ταινία αν δεν έχει, έστω σε μικρό βαθμό, το ερωτικό στοιχείο. Θρίλερ είναι το έργο, επιστημονικής φαντασίας, γκαγκστερικό, κατασκοπικό, ό,τι άλλο, άσε τις ταινίες τις κατ' εξοχήν ερωτικές, κωμικές, δραματικές, εποχής.

Από πιτσιρικάς μου έκανε εντύπωση ότι στο σινεμά οι μυθιστορηματικοί ήρωες της ταινίας μιλούσαν μεταξύ τους με, να το πω απλά, ψεύτικο τρόπο. Έτσι όπως δεν θα τους άκουγες ποτέ στην πραγματική τους ζωή. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που λένε, σαν κι αυτούς που γνωρίζεις στο σόι σου, στη γειτονιά σου, να έχουν συμπεριφορά με λόγια και σκέψεις που χαρακτηρίζουν άτομα ανώτερου μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου.

Χρειάστηκαν να περάσουν χρόνια πολλά, να μεγαλώσω, να ωριμάσω, για να ''δικαιολογήσω'' τον σεναριογράφο που ωραιοποιεί το διάλογο στην ταινία, που ανεβάζει συναισθηματικά και πλουτίζει ανθρώπινα και πολιτιστικά τους πρωταγωνιστές στο ρόλο τους. Και ένας απλός υπάλληλος, μια κάποια πωλήτρια να προκαλούν το θαυμασμό για τις γνώσεις τους, την τιμιότητα του χαρακτήρα τους, την αξιοπρέπεια και την ηθική τους.

Αυτή η ''ποιητική αδεία'' σίγουρα όχι ρεαλιστική εικόνα των κινηματογραφικών ηρώων υπηρετεί την ελπίδα στον ανώνυμο και μέσο άνθρωπο. Υπάρχουν γύρω μας, κοντά μας, άλλο ότι δεν το είχαμε αντιληφθεί μέχρι σήμερα, άνθρωποι σαν κι εμάς, ικανοί να αγαπήσουν, να θυσιαστούν, με ιδανικά, που δεν συμβιβάζονται, που δεν προδίδουν.

Ένας έρωτας στο σινεμά. Ατέλειωτες ταινίες με έρωτες. Κυριαρχεί ο έρωτας στο Νο 1 καλλιτεχνικό θέαμα, τον κινηματογράφο. Και στο θέατρο. Και στη λογοτεχνία. Έρωτας παντού. Δεν κυκλοφορεί ζωή χωρίς τον έρωτα. Γιατί; Το ζήτημα να είναι ο έρωτας κι όχι π.χ. πως θα κάνουμε περισσότερα λεφτά. Πως θα γίνουμε διάσημοι. Πως θα ζήσουμε περισσότερα χρόνια.

Αλήθεια, γιατί ο κόσμος συγκινείται με μια ερωτική ιστορία; Όπως πολλοί, και φυσιολογικά, ερεθίζονται σεξουαλικά με τολμηρή, καυτή σκηνή στο σινεμά. Όπως γεννιέται επιτόπου η αντιπάθεια, το μίσος στον κακό του έργου. Τα θετικά συναισθήματα των θεατών στο love story της οθόνης βγάζει το ρομαντισμό τους. Κι αυτό σημαίνει πολλά για τον άνθρωπο.

Να σκεφτούμε το άλλο. Οι θεατές στη σκοτεινή αίθουσα να ένοιωθαν ψυχροί κι αδιάφοροι στην ερωτική σχέση της ταινίας. Να αισθανόντουσαν συμπάθεια και κατανόηση στον εγκληματία, τον ανώμαλο, στον κακό του έργου. Ακόμα ο αιώνιος άνθρωπος δεν πέθανε. Δεν αλλοτριώθηκε.

Διαβάστε ακόμα:

ΜΠΙΚΙΝΙ, ΜΑΓΙΩ ΚΟΜΜΕΝΟ ΣΤΑ ΔΥΟ