ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΕΧΑΣΕ ΕΝΑ ΣΕΝΤΕΡ-ΜΠΑΚ

Με αφορμή το γέννηση του Νίκου Κούρκουλου, σα σήμερα, 5 Δεκεμβρίου, το 1934 να στο πω από την αρχή και απότομα. Δεν υπάρχει ελληνικός κινηματογράφος. Ποτέ δεν τον πήρα στα σοβαρά και ακούω βερεσέ όλα αυτά για την χρυσή εποχή του, όπως και για τις ποιοτικές ταινίες της νέας γενηάς.

Το αμερικάνικο σινεμά, που το παραδέχομαι, στηρίχθηκε στους ηθοποιούς που έπαιζαν “το παλληκάρι του έργου”. Στους ζεν πρεμιέ. Ακόμα και σήμερα, πολλές δεκαετίες μετά τονΓκάρυ Κούπερ και τον Ρόμπερτ Ταίηλορ, ο πρωταγωνιστής, αυτός που προβάλλεται σαν ο ερωτεύσιμος της ταινίας, δεν μπορεί να είναι ένας σαχλαμάρας, ένας νερόβραστος, ένας αγύμναστος χάλιας, όπως συνέβαινε στην Ελλάδα.

Ο Νίκος Κούρκουλος είναι η κραυγαλέα εξαίρεση του τυπικού ζεν-πρεμιέ στον εγχώριο κινηματογράφο. Σκληρός και μπάνικη φάτσα. Και επειδή απουσίαζαν οι γκόμενοι γι' αυτό το ρόλο καλούσαν ηθοποιούς από το θέατρο, όπως π.χ. οι Αλεξανδράκης, Χορν που δεν είχαν κοψιά σινεματζήδικη.

Ο Κούρκουλος που πέθανε το 2007 στα 73 του είχε κάνει ένα φεγγάρι σέντερ-μπακ στονΠαναθηναϊκό. Ο προπονητής Χάρυ Γκαίημ του είπε: Αγόρι μου, δεν είσαι για μπάλλα, σου ταιριάζει να γίνεις ηθοποιός...

Διαβάστε ακόμα:

Ο Λάτσης ήταν ερωτευμένος με την κόρη του