ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΙΔΗΣ

 

Αποφασίζεις ότι το τάδε βιβλίο δεν πρέπει να κυκλοφορήσει. Το πρώτο, λέει ο αποδυτηριάκιας, είναι Ποιος είσαι εσύ που το απαγορεύεις. Έχεις κάθε δικαίωμα να χαρακτηρίσεις ένα βιβλίο, μια ταινία, κάποιο έργο τέχνης ως χυδαίο, ανήθικο, βλάσφημο, καταστροφικό για τον κοσμάκη. Από πού παίρνεις την εξουσία, βρε, θρασόπουστα, είτε είσαι πατριάρχης, είτε αρχιδικαστής, να απαγορεύεις, να με εμποδίζεις να διαβάσω ένα βιβλίο. Έχει κάθε δικαίωμα ο άλλος να γράφει ένα βιβλίο, να το εκδίδει, να το διαβάζει και στα παπάρια μας εάν κάποιος, όποιος κι αν είναι αυτός, το θεωρεί ανήθικο..

Ναι, σε λέω παλιόπουστα, ρε, αρχιαπατεώνα, διότι μετά από κάποια χρόνια παίρνεις πίσω την απόφασή σου. Έτσι συμβαίνει. Αν πράγματι έχεις ήθος, αν πράγματι έχεις αρχές και δεν λαμογιάρεις την εξουσία σου με τον κοσμάκη, θα ήσουν συνεπής στις θέσεις σου. Δεν θα τις κωλομπάρευες. Για παράδειγμα, αυτά που την περίοδο του μεσοπολέμου, αλλά και μέχρι τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, θεωρούνταν πορνογραφία, σήμερα είναι κατάλληλον και για ανηλίκους, χωρίς τη γονική συναίνεση.

“Δεν υπάρχει ηθικό ή ανήθικο βιβλίο. Υπάρχει μόνο καλογραμμένο ή κακογραμμένο βιβλίο”. Η κουβέντα ανήκει στον τεράστιο Όσκαρ Ουάιλντ! Ο Άγγλος Λώρενς, στο βιβλίο του, όπου πρωταγωνιστής δεν είναι ο εραστής, αλλά η λαίδη που ξενοπηδιότανε μαζί του, απλά περιγράφει σεξουαλικές επαφές της κυρίας με τον υπάλληλο του κτήματος. Τα αχ και τα βαχ, οι αναστεναγμοί, τα ρίγη, οι ανατριχίλες, τα φιλιά, τα χάδια, οι σπασμοί είχαν κριθεί χυδαιότητα, άσκοπη επανάληψη και γι' αυτό, ο συγγραφέας είχε καταδικασθεί.

Έπρεπε να γίνει δίκη, να φθάσουμε και μέχρι τη δεκαετία του ’60, για να επιτραπεί η κυκλοφορία στην Αγγλία και τις ΗΠΑ του «Εραστή της Λαίδης Τσάτερλυ» του Νταίηβιντ Χέρμπερτ Ρίτσαρντ Λώρενς, που γεννήθηκε το 1885 και πέθανε σα σήμερα το 1930, στις 2 Μαρτίου. Στα 23 του πήρε πτυχίο δασκάλου και στα 26 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα Ένας ήρεμος άνθρωπος, φιλάσθενος, χαμηλών τόνων, λίγο πριν πεθάνει έγραψε το τελευταίο του βιβλίο, τον Εραστή της Λαίδης Τσάτερλυ, που επετράπη να κυκλοφορήσει 30 χρόνια μετά το θάνατό του.

Διάβαζα πιτσιρικάς το Lady Chatterley’s Lover, που το είχα αγοράσει μεταχειρισμένο από παλαιοπωλείο και την έβρισκα. Ήθελα να ήμουν εγώ ο εραστής της Κωνστάνς.

Διαβάστε ακόμα:

Ενας γεννημένος προβοκάτορας