Η ΣΤΗΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΥ GAY ΠΟΙΗΤΗ

Ποιοι έδωσαν εντολή να δολοφονηθεί ο δηλωμένος ομοφυλόφιλος ποιητής, έτσι τον λέει ο αποδυτηριάκιας, όχι απλά σκηνοθέτης του σινεμά, Πιέρ Πάολο Παζολίνι; Ένα έγκλημα μυστηριώδες(;) για το οποίο δεν υπήρξε πολιτική βούληση, τόσο από αριστερά, όσο και από δεξιά, να διαλευκανθεί.

Διανοούμενος μαρξιστής, όμως ακραία αντισυμβατικός, και διαγραμμένο μέλος του κομουνιστικού κόμματος ο τρομοκρατικά ταλαντούχος Παζολίνι ενοχλούσε τόσο την Εκκλησία, όσο και το φασισταριό.

Μέσω της ομοφυλοφιλίας του ο Παζολίνι γνώρισε βασανιστικά τον εαυτό του και μελέτησε τις ανθρώπινες σχέσεις. Τον στιγμάτισε η δολοφονία του μικρότερου αδελφού του από αντάρτικη ομάδα κομουνιστών.

Γύρισε την πρώτη του ταινία, το 1961, κι άλλες εννέα που πραγματικά δεν θα μπορούσε κανείς άλλος να τις υπογράψει. Ταινίες αλληγορικές, σκληρές, μοναδικές. Ήταν δημιουργίες του Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Με θρησκευτικό και κοινωνικό προβληματισμό. Δεν υπάρχει άνθρωπος της τέχνης να αμφισβητήσει το έργο του.

Τον αρρώσταινε ο καπιταλισμός, ο καταναλωτισμός, αλλά και η αλλοτρίωση του προλεταριάτου αυτόν τον μαχόμενο αντικομφορμιστή, που προσπαθούσε να εξιδανικεύει τη φτώχεια, να αγιοποιεί το περιθώριο. Την έβρισκε με πρεζόνια, με κλεφτρόνια, με άτομα που μπαινόβγαιναν στη φυλακή.

Στα περίχωρα της Ρώμης, στην παραλία της Όστια, ήταν το στέκι του. Εκεί έβρισκε και τον βρίσκανε οι ευκαιριακοί εραστές του. Όπως στο δρόμο αναζητούσαν εραστή της μιας νύχτας, της μιας στιγμής ο Καβάφης, ο Τενεσύ Ουίλιαμς, ο Ταχτσής.

Απίστευτης αγριότητας δολοφονία του άθεου, του καταραμένου ποιητή, εκεί όπου έκανε πιάτσα. Επόμενο το προσχεδιασμένο έγκλημα να χρεωθεί σ' ένα κόμμα, σε παρακρατική συμμορία της δεξιάς, σε παραεκκλησιαστική οργάνωση του καθολικισμού. Πόσο, όμως, θα ενοχοποιήσει ηθικά τους ύποπτους, αν υποθέσουμε ότι θα εξιχνιαστεί το έγκλημα μετά από 41 χρόνια; Σχεδόν καθόλου.

Βγήκε ραντεβού μ' έναν 17χρονο που κατηγορήθηκε για δολοφόνος του. Τρεις φορές οδήγησαν την άλφα ρομέο του περνώντας από το κορμί του, αφού προηγουμένως τον ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου μ' ένα μπαστούνι του γκολφ, σα σήμερα στις 2 Νοεμβρίου, το 1975.

Ο 17χρονος «δολοφόνος» του καταδικάστηκε δέκα χρόνια και όταν αποφυλακίστηκε με πληρωμένη συνέντευξη αναίρεσε την ομολογία του. «Δεν τον σκότωσα εγώ, τρεις άγνωστοι που τον έβριζαν “παλιοκομουνιστή”, αυτοί τον σκότωσαν, του έριξαν ξύλο μέχρι θάνατο. Μου την έπεσε, με κέρασε φαγητό σε εστιατόριο της παραλίας, συμφωνήσαμε να τον πηδήσω στις 20.000 λιρέτες. Είχα ομολογήσει το έγκλημα διότι με απείλησαν κι εμένα και την οικογένειά μου...».

Πριν τον σκοτώσουν είχε μια δημόσια ομιλία όπου αναφέρθηκε στη “γενοκτονία” που είχε προφητεύσει ο Μαρξ στο Μανιφέστο του, στην “καταναλωτική” γενοκτονία με τη μορφή ομαδικής πολιτικής και κοινωνικής αυτοκτονίας.

Από πατέρα ρουμανικής καταγωγής και αριστοκρατικής οικογένειας, αξιωματικό του στρατού, γεννήθηκε το 1922 στη Μπολώνια ο πολυτάλαντος Pier Paolo Pasolini, ένα ευαίσθητο παιδί που δεν του ήταν αρκετό το επάγγελμα του δασκάλου. Αυτά που ήθελε να πει δεν υπήρχε δύναμη στον κόσμο να του απαγορεύσει να τα πει. Στα ποιήματά του, στα μυθιστορήματά του, στις ταινίες του.

ΠΟΙΗΜΑ του Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Στίχοι που απευθύνονται σε φοιτητές, πολιτικοποιημένους, οργανωμένους. Φοβερά πράγματα.

«Η αντιπαράθεση με το κομουνιστικό κόμμα έπρεπε να γίνει το πρώτο μισό της περασμένης δεκαετίας (Σημείωση αποδυτηριάκια, το 1955).Αργήσατε, αγαπητοί.

Αν δεν είχατε γεννηθεί ακόμα, τόσο το χειρώτερο για σας.

Τώρα του κόσμου όλοι οι δημοσιογράφοι σας γλείφουν τον κώλο. Εγώ όχι, αγαπητοί.
Χθες πλακωθήκατε στο ξύλο με τους αστυνομικούς, εγώ συμπονούσα τους αστυνομικούς. Γιατί είναι γιοι φτωχών.

Είχαμε ένα θραύσμα της πάλης των τάξεων, κι εσείς αγαπητοί, αν και στην πλευρά του δίκαιου, είσασταν οι πλούσιοι».

Διαβάστε επίσης:

Ναπολιτάνος γεννήθηκε, όχι Ιταλός