ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΓΚΟΥΡΟΥ

Σα σήμερα 16 Ιουλίου, το 2006, πέθανε ο αθάνατος Γιώργος Παρασκευάς, ένας από τους τρεις πιο σημαντικούς ανθρώπους που γνώρισα στη ζωή μου. Τι σημαίνει αυτό; Ανεξάρτητα σε ποια ηλικία συνάντησα αυτούς τους τρεις, οι εν λόγω με βοήθησαν να ενηλικιωθώ πνευματικά και η μνήμη τους να με μεγαλώνει διαρκώς. Επαναφέρω σήμερα το κείμενο του Νίκου Καραγιαννίδη που δημοσιεύθηκε στις 17 Ιουλίου 2006 στον «ΦΙΛΑΘΛΟ». Θα επακολουθήσουν για λίγες μέρες κι άλλα γραπτά με την υπογραφή του γκουρού, που θα τα διαβάσετε στο apodytiriakias.gr
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ του Νίκου Καραγιαννίδη

ΝΑ ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΕΙ Ο ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΤΟΥ

Αν ένοιωσα στη ζωή μου πολύ δυνατά τυχερός ήταν επειδή συναντήθηκα με κάποιους σπάνιους ανθρώπους… Κι ένας απ’ αυτούς, με τον οποίο γράψαμε μία σχεδόν κοινή πορεία, μάλλον κτίσαμε μία ξεχωριστή σχέση, είναι ο Γιώργος Παρασκευάς… ΕΙΝΑΙ, όχι ήταν ο Γιώργος Παρασκευάς. Δεν αισθάνθηκα το θάνατό του, την οριστική του απώλεια όταν μου την γνωστοποίησε χθες ο Γιώργος Κολοκοτρώνης…

…Πέρα από τα γραπτά του Παρασκευά στον «ΦΙΛΑΘΛΟ», που τον σύστησε σ’ όλους σαν «το γκουρού του στοιχήματος», τον ακριβό μου φίλο τον έχω σ’ έναν «φάκελλο»… Ό,τι έχω πάρει απ’ αυτόν, από το ελεύθερο πνεύμα του και την αιώνια ψυχή του, τα ‘χω καταγραμμένα σε σημειώσεις προσωπικές…

Γιατί, λοιπόν, να τον θεωρήσω πεθαμένο τον Παρασκευά όταν τον έχω μέσα μου σταθερά ζωντανό από τότε που τον πρωτοσυνάντησα στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1993; Όποτε γουστάρω τη μαγική του παρέα δεν έχω παρά να ‘ρθω σε επαφή με το… «Φάκελλο Παρασκευάς». Έτσι και τον σκαλίζω βρίσκομαι με τη μία σ’ ένα μικρό παράδεισο…

Άσε τα απίστευτα κείμενά του στον «ΦΙΛΑΘΛΟ» τα οποία σκεπτόμασταν μαζύ να τα εκδώσουμε σε βιβλίο. Αν μπορεί να χωρέσει σ’ ένα βιβλίο αυτός ο θησαυρός σκέψεως του Παρασκευά, που υπέγραφε «Ο γκουρού του στοιχήματος» και έγραφε… και τι δεν έγραφε, από την αστρολογία της αρχαίας Αιγύπτου μέχρι τις πουτάνες της Ινδίας, από ιστορίες για ναρκωτικά μέχρι «τον Μεγάλο Αρχηγό», όπως αποκαλούσε τον Ιησού Χριστό.

Είχε προβλήματα με την καρδιά του… Δεν το σταματούσε με τίποτα το τσιγάρο. Δύο φορές μπήκε στο χειρουργείο… Δεν καταλάβαινε τίποτα. «Βρε, μαλάκα, θα πεθάνεις…» του έλεγα, μέχρι που βαρέθηκα. Τον θυμάμαι να τον πάνε στο χειρουργείο ξαπλωμένο στο φορείο, φορώντας μονάχα μία λευκή πουκαμίσα και επάνω στο στήθος του τον «ΦΙΛΑΘΛΟ»…

«Φιλαθλαίος» ο γεννηθείς το 1944 Γιώργος Παρασκευάς… «Φιλαθλαίος» διότι «έπαιρνε», εμπνεόταν από τον «ΦΙΛΑΘΛΟ», αλλά και έδωσε τόσα πολλά στον «ΦΙΛΑΘΛΟ». Έγραφε και στο «Έθνος» ο Παρασκευάς, και στο σάιτ του, όμως η χημεία του με τον «ΦΙΛΑΘΛΟ» ήταν αυτή που του έβγαζε τα εσώψυχα στις σελίδες της εφημερίδος μας.

Όχι μόνον δεν πέθανε ο φίλος μου από την Κύπρο, αλλά σκέπτομαι να τον κρατήσω ζωντανό και στους αναγνώστες του «ΦΙΛΑΘΛΟΥ». Εγώ ο ίδιος θα επιμεληθώ μία σειρά από γραπτά του, μνημειακά και αξεπέραστα…, κείμενα που μόνον στον «ΦΙΛΑΘΛΟ» θα μπορούσαν να καταχωρηθούν…, και θα τα ξαναδημοσιεύουμε κάθε ημέρα. Θα τα ξαναδιαβάζει και ο ίδιος ο Παρασκευάς και θα διασκεδάζει μ’ αυτά που έγραφε στον «ΦΙΛΑΘΛΟ».

Διαβάστε ακόμα:

Πολύ μπροστά από την εποχή του