ΛΕΣΒΙΑ ΕΓΙΝΕ, ΟΜΩΣ ΟΧΙ ΚΑΙ ΜΑΝ

Με αφορμή την Έρικα θέλω να γράψω για την όποια κόρη, του όποιου μεγάλου, όχι συγκεκριμένα του Τόμας Μαν. Πόσο, αλήθεια, μπορεί να επηρεάσει τη ζωή ενός παιδιού σαν μεγαλώνει δίπλα και στη σκιά ενός καταξιωμένου, κι αν αυτή η επιρροή τελικά αποδειχθεί καταστροφική, γιατί όχι δημιουργική.

Η Έρικα Μαν ήταν το μεγαλύτερο από τα έξι παιδιά του Γερμανού συγγραφέα του “Θάνατος στη Βενετία”, βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1929, που ήταν φιλοβασιλικός την περίοδο του Α' παγκοσμίου πολέμου και εξελίχθηκε σε φανατικό δημοκράτη, σοσιαλιστή και αντιναζιστή στα χρόνια του Χίτλερ.

Ξεκινώ από ένα γεγονός. Στα 30 της χρόνια, δηλωμένη και μαχόμενη λεσβία η Έρικα, κυνηγημένη, όπως η οικογένειά της από τους ναζί, προκειμένου να αποκτήσει τη βρετανική υπηκοότητα παντρεύεται τον ομοφυλόφιλο Άγγλο ποιητή Ωντέν. Άσχετο αυτό, απλά αναφέρουμε ότι μέχρι το θάνατο οι δύο “σύζυγοι” παρέμειναν αδελφικοί φίλοι.

Διανοούμενοι και καλλιτέχνες μαζευόντουσαν κάθε μέρα στο σπίτι του Τόμας Μαν, άνθρωποι που εντυπωσίαζαν την πιτσιρίκα Έρικα, που κι αυτή, όπως και τα πέντε αδέλφια της, ασχολήθηκαν με τα γράμματα και τις τέχνες. Με στόχο να φθάσουν, να ξεπεράσουν τον πατέρα τους;

Οι Μαν κινδυνεύουν επί Χίτλερ και την κοπανάνε στη Ζυρίχη. Εκεί, το σπίτι τους στην Ελβετία γίνεται κέντρο των εξόριστων Γερμανών αντιφασιστών. Η δε Έρικα φτιάχνει ένα καμπαρέ μ' άλλους δύο, ένα πολιτικοποιημένο χώρο αντίστασης και διασκέδασης. Γίνεται, λοιπόν, κι αυτή συγγραφέας, όπως και ηθοποιός. Ήταν, όμως, πάντα η Έρικα, όχι μία άλλη Μαν.

Η Έρικα Μαν πέθανε 64 χρονών το 1969, σα σήμερα στις 27 Αυγούστου.

Διαβάστε ακόμα:

Τον αποκεφάλισαν οι λεχρίτες