Η ΤΣΙΓΓΑΝΑ Η ΚΑΡΜΕΝ

Ακούς μουσική και λες πως διαβάζεις σελίδες από βιβλίο. Τόσο ξεκάθαρα “μιλάνε” οι νότες που με τη δύναμή τους περιγράφουν σκέψεις, συναισθήματα. Ακούς μουσική και θαρρείς πως στα αυτιά σου φθάνουν οι ατάκες δύο ηθοποιών, ότι είσαι παρών σε διάλογο και “βλέπεις” τις χειρονομίες, τους μορφασμούς στο πρόσωπο των πρωταγωνιστών. Αθάνατη όπερα η “Κάρμεν” του Γεωργίου Μπυζαί. Η πιο αγαπημένη, η πιο ευκολοχώνευτη μουσική όπερας ακόμα και σ' ανθρώπους που δεν είναι εξοικειωμένοι με το είδος.

Κάρμεν, μια Ισπανίδα τσιγγάνα στη Σεβίλλη, που για χάρη της ένας στρατιώτης αδιαφορεί για τα πάντα, αλλά εκείνη του γυρίζει την πλάτη. Ο φαντάρος δεν θα αντέξει να δει την Κάρμεν στην αγκαλιά του ταυρομάχου, που αυτόν γουσταρε η τσιγγάνα, και την σκότωσε.
Το λιμπρέτο, η υπόθεση του έργου τα έχει όλα, έρωτα και ζήλεια, πόνο και εκδίκηση, ό,τι παίζει στο μυαλό και στην καρδιά. Ο Μπυζαί στην όπερα αυτή, ο ορισμός της λαϊκής μουσικής, υπογράφει το αριστούργημα που κερδίζει κάθε αυτί. Την “Κάρμεν” την εμπνεύστηκε από μια καυτή ερωτική σχέση με γειτόνισσά του.

Ο Μπυζαί παντρεύτηκε στα 31 του μια 18χρονη. Η πρεμιέρα της “Κάρμεν”, που ήταν μιά μεγάλη αποτυχία, έγινε σα σήμερα 3 Μαρτίου το 1875, τρεις μήνες πριν το θάνατό του.
Δεν υπάρχει συνθέτης στον κόσμο που δεν κατάκλεψε κάτι από την “Κάρμεν”, ένα μουσικό σύμπαν που χάνεσαι και σ' αγκαλιάζει ολόκληρο και αιώνια αφήνει τα σημάδια του μέσα σου. Κρίμα, που αυτό το τεράστιο ταλέντο πέθανε μόλις 37 χρονών.

Γάλλος ο Μπυζαί, γεννήθηκε το 1838, από κουρέα που έγινε δάσκαλος τραγουδιού και μια πιανίστρια, που έμαθε στον γιο της να παίζει από τα 4 χρόνια του. Στο Ωδείο του Παρισιού όλοι είχαν πάθει την πλάκα τους από το ταλέντο του πιτσιρικά. Δεν άφησε βραβείο σε μουσικό διαγωνισμό που να μην το κερδίσει αυτός.

Όταν πέθανε η μάνα του, ο Τζωρτζ έχασε τον κόσμο από τα μάτια του. Γράφει μουσική και σχίζει, καταστρέφει ό,τι συνθέτει. Σε κάποιες από τις σημειώσεις του που διασώθηκαν ήταν η όπερα του “Αλιείς Μαργαριταριών”. Ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα από μια φλεγμονή στο φάρυγγα.

Διαβάστε ακόμα:

Το εκκρεμές του Νεύτωνα είναι του Χουκ