Ο ΑΓΙΟΣ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ

Θέλω να γράψω δυο λόγια για τον Ρομπέρ Μπρεσόν, με την ευκαιρία ότι γεννήθηκε σα σήμερα, 25 Ιουλίου το 1901. Γίνεται; Μόνον δυο λόγια για έναν καλλιτέχνη, ειδικά αυτόν, που προσφέρεται για περιπλάνηση στο σύμπαν; Εδώ δεν τα λέμε όλα, αλλοίμονο. Εδώ περιοριζόμαστε στα βασικά, στα απαραίτητα. Τα δυο λόγια, λοιπόν, για τον αποκαλούμενο “Άγιο του σινεμά” είναι αρκετά.

Άγιος; Ο Μάρτιν Σκορτσέζε, χολυγουντιανός, εμπορικός, ευαγγελιστής της ωμής βίας στις ταινίες του, καμία σχέση με τον Γάλλο που τον χαρακτηρίζει ένα ασκητικό ύφος στις δικές του ταινίες, είπε για τον συνάδελφο Ρομπέρ Μπρεσόν: “Αυτός είναι το γαλλικό σινεμά, όπως ο Ντοστογιέφσκι είναι το ρωσικό μυθιστόρημα και ο Μότσαρτ η γερμανική μουσική”.

Λένε ότι με τις ταινίες του ο Μπρεσόν ήθελε να θυμίσει τον Θεό στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Τι σημαίνει αυτό; Ίσως ότι ο ίδιος ήταν θεούσα, θρησκόληπτος. Ποιά, όμως, σημασία έχει τι πιστεύει ένας καλλιτέχνης, όταν δεν είναι σε θέση να επηρεάσει τους θεατές. Όταν δεν τον απασχολεί πόσοι θα μπουν στον κινηματογράφο να δουν τις ταινίες του.

Ο Ρομπέρ Μπρεσόν έκανε ταινίες όπως αυτός ήθελε. Στην πραγματικότητα δεν απευθυνόταν στο κοινό. Χρησιμοποιούσε μόνον ερασιτέχνες ηθοποιούς, κι αυτούς μονάχα σε μια ταινία, όχι σε δεύτερη. Γιατί; Μπαίνουμε στα δύσκολα. Ο επαγγελματίας ηθοποιός ερμηνεύει, μεταδίδει, μεταφέρει συναισθήματα στον θεατή. Ο Μπρεσόν φιλοδοξεί ο θεατής να ερμηνεύσει, να υποψιαστεί αυτά που θέλει να του “πει” ο ηθοποιός.

Ο Μπρεσόν γύρισε την πρώτη του ταινία το 1934 και άλλες 13 μέχρι το 1983. Πέθανε στις 18 Δεκεμβρίου 1999. Μια κουβέντα του: “Αν ήμουν Θεός θα συγχωρούσα όλον τον κόσμο”. Εσύ τι λες; Εγώ αναρωτιέμαι. Τι θα έβγαινε αν ο Θεός συγχωρούσε όλον τον κόσμο.

Διαβάστε ακόμα:

...οι πικραμένες θεότητες της θάλασσας