ΤΙΣ ΠΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ...

Όλα είναι φυσικά. Όλα είναι ελεύθερα. Ο πατέρας να κάνει σεξ με την κόρη του. Ο αδελφός με την αδελφή του. Ο γιός με την μάνα του. Άνδρας με άνδρα. Τίποτα δεν απαγορεύεται, όλα να τα δοκιμάσουμε. Δίχως όρια, δίχως περιορισμούς.

Αυτά έλεγε ο μαρκήσιος ντε Σαντ. Από το όνομα του, η σεξουαλική ανωμαλία του σαδισμού. Η επιδίωξη της ηδονής με τον πόνο, το βασανισμό του αλλουνού. Τι συμβαίνει μ’ αυτό το απίθανο άτομο; Τον αριστοκράτη Ντε Σαντ, που ιδεολογικά ήταν με την επανάσταση, ενάντια στους πλούσιους και βασιλικούς. Επειδή δεν ήταν απλά ένας θεωρητικός του σαδισμού, αλλά και ο ίδιος στην προσωπική του ζωή υπήρξε αυτό που λέμε χυδαίος, αισχρός, πέρα από κάθε φαντασία ακραίος σε σεξουαλική συμπεριφορά, καπέλωσε, «έκρυψε» κατά κάποιο τρόπο το ταλέντο του ως συγγραφέας.

Ταλέντο; Μήπως θα πρέπει να μιλάμε για το λογοτεχνικό μεγαλείο του Ντε Σαντ, τον οποίο με τα χρόνια όλο και περισσότερο τον αναγνωρίζουν πνευματικοί άνθρωποι. Ο περίφημος Γάλλος Ζαν- Ζακ Πωβέρ, μελετητής και ανθολόγος της ερωτικής λογοτεχνίας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, εκδότης των έργων του Ντε Σαντ, έχει υπογράψει ύμνους για τον μαρκήσιο, που ήταν απαγορευμένος, όμως κυριαρχούσε στη λογοτεχνία.

Maurice Blanchof (1907-2003): ''Ο Ντε Σαντ τρόμαξε τον κόσμο εξαρχής. Να το παραδεχθούμε, καμία λογοτεχνία ποτέ δεν γνώρισε κάτι τόσο σκανδαλώδες, κανείς άλλος δεν τραυμάτισε περισσότερο τα αισθήματα και τη σκέψη των ανθρώπων''.

Jules Janin το 1834: «Μην απατάστε, ο μαρκήσιος ντε Σαντ είναι παντού, υπάρχει σ’ όλες τις βιβλιοθήκες, τον ανακαλύπτουμε πάντα σε κάποιο σκοτεινό, κρυμμένο ράφι».

Sainte Beuve τo 1843: «Θα τολμήσω να πω, και κανείς δεν μπορεί να με διαψεύσει, ότι ο λόρδος Βύρωνας και ο μαρκήσιος ντε Σαντ (συγγνώμη για τη γειτνίαση) υπήρξαν οι δύο σπουδαιότεροι εμπνευστές των σύγχρονων μας, ο ένας επίσημα και φανερά, ο άλλος παράνομα».

Viel Castel το 1851: ''Δεν έχουμε σαφή εικόνα του κακού που προκάλεσαν τα τερατώδη έργα του μαρκήσιου ντε Σαντ. Δεν μιλώ μόνον για τα θλιβερά αποτελέσματα των μιαρών αυτών κειμένων, αλλά και για την επιρροή που άσκησε σε ολόκληρη τη λογοτεχνία του 19ου αιώνα. Ο Βίκτωρ Ουγκώ, ο Ιούλιος Ζανίν, ο Θεόφιλος Γκωτιέ, η Γεωργία Σανδή, ο Άλφρεντ ντε Μυσαί, ο Δουμάς, όλοι συγγενεύουν με τον Σαντ, όλοι στα έργα τους χρησιμοποιούν αποχρώσεις την χυδαιότητας του''.

Γιώργος Σκαμπαρδώνης το 2017: «Η συντήρηση του καθωσπρεπισμού ή έστω κάποιων ορίων που δεν τόλμησαν να παραβιάσουν ούτε οι αρχαίοι Έλληνες, σπάνε, διαλύονται από τον Ντε Σαντ, ο οποίος με αβάστακτη γενναιότητα τολμά πρώτη φορά να ρίξει μία ματιά στο βάραθρο της ανθρώπινης ψυχής και στις πιο σκοτεινές επιθυμίες της σάρκας… Καμία κοινωνία δεν μπορεί να οικοδομηθεί πάνω στην απόλυτη ελευθεριότητα, χωρίς ζωτικά ψεύδη, μία δόση ηθικής, Θεό, θεσμούς και πίστη. Όλα καταρρέουν- ξαναγινόμαστε αυτά τα θηρία που βλέπουμε καθημερινά να αναδύονται στον πόλεμο ή σε κατάσταση ανομίας, που δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να δικαιώνουν τις καταγραφές του Μαρκήσιου όσον αφορά την πραγματική φύση του ανθρώπου. Γι’ αυτό και πάντα πολεμήθηκε λυσσαλέα ο Ντε Σαντ, ο ερεβώδης και λαμπρός Μαρκήσιος».

Ο ντε Σαντ γεννήθηκε στις 2 Ιουνίου το 1740 και πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου, σα σήμερα το 1814.

Διαβάστε ακόμα:

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ