ΖΟΥΣΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ Η ΑΦΟΒΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Θεά. Πλησιάζεις τη σκιά της, τη μαγεία της και πιάνεις το στίγμα της εποχής της, εκείνα τα χρόνια που το σινεμά του Χόλυγουντ έκανε την ολοκληρωτική επίθεση και εξελίχθηκε στο Νο1 πλέον θέαμα του πλανήτη. Βεντέτα από κούνια. Αξεπέραστο σύμβολο του σεξ, μ' εκείνα τα μυστηριώδη μάτια, τα διφορούμενα, και το αντρικό ντύσιμο, τότε που σκανδάλιζε μια γυναίκα με παντελόνι.

Η Γερμανίδα Μαρία Μαγδαλένα Ντήτριχ γεννήθηκε στο Βερολίνο σα σήμερα, 27 Δεκεμβρίου το 1901, από πατέρα στρατιωτικό, με νταντάδες και δασκάλες μουσικής, κι έγινε ηθοποιός σε ασήμαντες ταινίες. Πρωταγωνίστησε, όμως, στην πρώτη ομιλούσα γερμανική ταινία, “Ο Γαλάζιος Άγγελος”. Αυτό ήταν. Την άρπαξε η Paramount, για να κοντράρει την MGM που είχε την άλλη Ευρωπαία, την Σουηδή Γκρέτα Γκάρμπο. Ένα σκηνικό αλά Τζένη Καρέζη εναντίον Αλίκης Βουγιουκλάκη; Καμία σχέση.

Πρόσωπο που ανήκει και εκφράζει πεπερασμένη εποχή. Σήμερα θα περνούσε ντούκου. Αντιτουριστική, εντελώς. Στα χρόνια της η Μάρλεν Ντήτριχ ήταν η απόλυτη βαμπ. Στο Χόλυγουντ θέλει βίλα, υπηρέτες, ρολς ρόυς, και γράφει το σύμπαν στο πράμα της. Δεν κάνει τίποτα αν προηγουμένως δεν συμβουλευθεί τον αστρολόγο της. Θεωρεί πορνεία την ηθοποιία, πηδιέται ασύστολα, μάλλον χωρίς να κάνει κέφι το σεξ. Με τους Κλαρκ Γκαίημπλ, Φρανκ Σινάτρα, Ντάγκλας Φαίρμπανκς, Μωρίς Σεβαλιέ, Γιουλ Μπρύνερ, Γκάρυ Κούπερ, Μάικλ Ουάιλντιγκ, και με τρεις της οικογένειας Κένεντυ. Ο πιο μεγάλος της έρωτας ο Γάλλος Ζαν Γκαμπέν. Μακρύς και ο κατάλογος των γυναικών που πέρασαν από το κρεβάτι της.

Ο Γκαίμπελς την προσκαλεί να επιστρέψει στην πατρίδα. Η απάντησή της είναι “Fuck you, ο πόλεμος είναι μαλακία, ο Χίτλερ είναι ηλίθιος”. Πήγε στο μέτωπο, στο Β' παγκόσμιο πόλεμο, και για να εμψυχώσει τα φαντάρια της Αμερικής, τους τραγουδούσε το θρυλικό “Lilly Marlene”.

Είχε κυκλοφορήσει ότι ήταν σχιζοφρενής. Η αλήθεια είναι πως ήταν ο... καθρέπτης της. Δεν ξεκόλλαγε απ' αυτόν. Με τις ώρες έβλεπε το πρόσωπό της και τον “σουλούπωνε” όπως αυτός, ο καθρέπτης, την ήθελε.
Πέθανε μόνη, ξεχασμένη, στο Παρίσι, 6 Μαϊου, το 1992, όταν πια όλοι οι φίλοι της βρισκόντουσαν στον τάφο. Έρνεστ Χέμινγουαίη, Έντιθ Πιάφ, Έριχ Μαρία Ρεμάρκ, Νοέλ Κάουαρντ, Ζαν Κοκτώ. Τι ευτυχία! Να κάνεις παρέα με τέτοια άτομα.
Ο Ζαν Κοκτώ της είχε πει: “Μαρλέν, φοράς φτερά και γούνες και πούπουλα όπως τα πουλιά και τα ζώα, σα να αποτελούν μέρος του κορμιού σου”.

Μια μεγάλη κουβέντα της: “Τη ζωή να φοβάσαι, όχι το θάνατο”.

Διαβάστε ακόμα:

ΗΘΟΠΟΙΑΡΑ ΜΙΑ ΓΕΝΝΗΜΕΝΗ ΑΛΗΤΡΑ