ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΟΙ ΠΕΘΑΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥΣ

Χρόνια πολλά, ρε. Καλή χρονιά, ρε. Με το δεξί να υποδεχθείτε την Πρωτοχρονιά, ρε.

Τι είναι αυτά; Μιλάς για ανύπαρκτα πράγματα. Ουδείς γεννημένος έχει σχέση με το χρόνο. Μ’ αυτό που αποκαλούν «χρόνο».

Μόνον αν δεν επικοινωνείς με το πνεύμα σου, έχεις βάλει στην ατζέντα σου το χρόνο. Ασχολείσαι με το χρόνο, δηλαδή κάτι ανύπαρκτο, εντελώς. Επιτόπου είσαι εκτός εαυτού αν κόψεις σε φέτες αυτό που υπολογίζεται ως «χρόνος» και τον κάνεις ώρες, ημέρες, εβδομάδες, έτη, αιώνες.

Στον άχρονο χρόνο της Δημιουργίας δεν υπάρχουν αυτά. Δεν υπήρξαν ποτέ. Γνήσιος βαρβαρισμός είναι να παραδώσεις το Είναι σου στο χρόνο. Να τρέχεις να προλάβεις το χρόνο. Να προσπαθείς μια ζωή γήινη να προσαρμοστείς, ακόμα και να υπερνικήσεις το χρόνο, δηλαδή ένα μέγεθος άπιαστο, αόρατο, ανυπόστατο.

Η πρωτοχρονιά είναι των νεκρών. Γι’ αυτούς είναι το πάρτυ. Γιορτάζουν την κόλασή τους, διότι έχουν άγρια μεσάνυχτα από τις αλήθειες της αιώνιας ζωής. Ναι, η ζωή είναι αιώνια, αθάνατη. Αρκεί πρώτα να ξεγράψεις, να ξεχάσεις το χρόνο.

Κόντρα στις επιταγές της φύσης είναι το κόλλημα με το ημερολόγιο. Προ Χριστού, σου λένε. Και Μετά Χριστόν. Εκείνο το έτος συνέβη το άλφα γεγονός, τότε το βήτα γεγονός. Μη χάσουν το λογαριασμό. Τελικά, χάνουν την ουσία των πραγμάτων.

Ποια πρωτοχρονιά και ποια χρονιά. Είτε αφορούν ανθρώπους, είτε πιγκουΐνους και σκνίπες είναι το ίδιο. Εσύ υπάρχεις, όχι ο χρόνος. Αν κατάλαβες.

Διαβάστε ακόμα:

ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ, ΟΧΙ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ