ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Δεν κατάλαβα ποτέ την ανάμιξη του Μίκη Θεοδωράκη με την πολιτική, μάλιστα την τόσο έντονη και ασταμάτητη κομματική του δράση. Δεν του το έχω συγχωρήσει ποτέ. Και δεν τον δικαιολογώ επειδή πράγματι έχει μια βαθειά ανάγκη και ένα είδος υποχρέωσης να αγωνισθεί για τα κοινά. Όχι, κύριε.

Είσαι ο Μίκης Θεοδωράκης. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ σου προσφορά στο κοινωνικό σύνολο μόνο με τη μουσική σου έχει καταγραφεί και είναι αξεπέραστη. Τι θες και μπερδεύεσαι με τα περιττώματα της κομματικοκρατίας. Απαράδεκτο.

Ακούω το Άσμα Ασμάτων, σε ποίηση Ιάκωβου Καμπανέλλη, με την Μαρία Φαραντούρη και, αφού κλείσω πόρτες και παράθυρα, παραδίνομαι σ’ ό,τι βγάζει, σ' ό,τι σκάβει μέσα μου, με τον πιο τρυφερό τρόπο αυτή η συνταρακτικά γλυκειά μουσική, που γεννήθηκε από αντίδραση απέναντι στο κακό και η μουσική μαγεία με παίρνει και με πάει προς τα εκεί που ακούει κάποιες φωνές μόνο αυτός, ο Μίκης…Κάνω μουσικοθεραπεία με τα τραγούδια του Μίκη. Είναι μετεγχειρητικό φάρμακο, καταπραύνει τους πόνους μετά την επίθεση που δέχεται σήμερα ο άνθρωπος από την κοινωνική καθημερινότητα. Η μουσική του ''ψηλού'' επουλώνει τραύματα, και σε αποστασιοποιεί από την ξεφτύλα ολόγυρά σου και σε στέλνει σ’ άλλονα κόσμο, εκεί όπου βρίσκεις τον εαυτό σου.

Γράφω για τον Μίκη Θεοδωράκη, που σήμερα 29 Ιουλίου έχει γενέθλια. Το 1925 στην Χίο γεννήθηκε ο γίγαντας, μικρασιατικής και κρητικής καταγωγής. Περπατάει στη δέκατη δεκαετία της πλούσιας σε περιπέτειες ζωής του κι ακόμα παραμένει παιδί. Το εννοώ. Δεν είναι μόνο καθαρός, δυστυχώς και αφελής είναι, δίνει το χέρι και σε σημασμένους φαύλους. Το έχει διαπράξει πολλές φορές στο όνομα της... αριστεράς.
Πέθανε ο Άρης Βελουχιώτης, ο πρωτοκαπετάνιος του αντάρτικου στρατού ΕΛΑΣ ενάντια στους κατακτητές Γερμανούς και την άλλη μέρα ο Ριζοσπάστης, η φυλλάδα του ΚΚΕ, έγραψε ότι σκοτώθηκε ο... γνωστός αγωνιστής της αντίστασης Άρης Βελουχιώτης. Φοβερά πράγματα. Για τόσο τιποτένιοι είναι οι άνθρωποι. Για τόσο μικρομαγαζάτορες, για τόσο μπακάληδες. Μη χάσουν τον πάγκο της λαϊκής πραμάτειας που πουλάει το κόμμα.

Δεν ξέρω ποιος είναι ο πέμπτος. Έχω βρει τους τέσσερις μεγαλύτερους Έλληνες, τα τελευταία 500 χρόνια. Οπωσδήποτε δεν πλησιάζω την αρχαία Ελλάδα, επειδή δεν θα ξέρω ποιόν να πρωτοασπαστώ. Μου λείπει, λοιπόν, ένας για να συμπληρώσω την πεντάδα. Μέσα στους τέσσερις βάζω μ’ όλο μου το Είναι τον Μίκη Θεοδωράκη. Οι άλλοι είναι ο Ελ Γκρέκο, η Μαρία Κάλλας και ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης.

Λέγαμε για το θάνατο του Άρη Βελουχιώτη στα 40 του χρόνια, το 1945. Μετά από έξι δεκαετίες, το 2004 συγκεκριμένα, αναφερόμενος στον Μίκη Θεοδωράκη ο Ριζοσπάστης έγραψε «Ο γνωστός μουσικοσυνθέτης…». Φοβερά πράγματα. Ευκαιρία να τα πούμε. Για την ευθύνη του ίδιου του Μίκη Θεοδωράκη, που γεννήθηκε σα σήμερα 29 Ιουλίου, το 1925.

Λοιπόν. Το 1975 η ΚΝΕ, η οργάνωση νεολαίας του ΚΚΕ φόρα παρτίδα παίρνει θέση: ''Θάνατος στον Θεοδωράκη!'' Μετά από τρία χρόνια, το 1978, με το ΚΚΕ ο Μίκης Θεοδωράκης είναι υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, και τη σιωπηλή αποδοκιμασία της ΚΝΕ.

Αυτά είναι τα πολιτικά, πιο σωστά τα κομματικά ρεμάλια, αριστερά, κεντρώα, δεξιά, που μιλάνε στον κοσμάκη για ιδεώδη και οράματα και του υπόσχονται καλύτερες μέρες, όχι διότι είναι ικανοί και αξιόπιστοι αλλά...ιδεολόγοι. Τα διπλώματα και οι εμπειρίες ζωής είναι κλανιές, μετράει η κομματική ένταξη, αυτή αρκεί για να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία.

Ασυγχώρητος είσαι, σύντροφε Μίκη, που ψωνισμένος με τη σύφιλη της πολιτικής, στους βόθρους της κατέβηκες άπειρες φορές. Και δεν έβγαλες αποτέλεσμα, και έπλεξες με κόπρανα.

Είναι αριστερός ο Μίκης, το 'χω υπ' όψιν, δεν θέλω να το ακούω. Είναι οπαδός του Ολυμπιακού ο Μίκης, το 'χω υπ' όψιν, δεν θέλω να το ξέρω. Για μένα είναι Έλληνας. Είναι, δηλαδή, πάνω από κόμματα, ομάδες, λαούς, αιώνες. Επειδή ‘Ελληνας είναι μία έννοια διεθνής, υπερεθνική, διαχρονική. Είναι μία πνευματική έννοια, πανανθρώπινη που στη βάση της προσκυνάει την πολιτιστική έκρηξη την περίοδο της κλασικής αρχαιότητας στην Ελλάδα.

Διαβάστε ακόμα:

ΤΟ ΑΦΡΟΔΙΣΙΑΚΟ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ