Η επιστροφή - Η Σχολή που γεννήθηκε στην εφημερίδα «ΦΙΛΑΘΛΟΣ»
ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΣΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΤΗΣ
“Με πήρες όπως κανένας άλλος άνδρας έως τώρα. Κι εγώ σου έδωσα ό,τι δεν έδωσα ποτέ σ' άλλον, σου έδωσα τον εαυτό μου. Θέλω να με λοιώσεις από έρωτα... ”. Πόσες γυναίκες μπορούν να γράψουν επιστολή στον εραστή τους, όπως η Εντίτ Πιάφ, νάνος στο ανάστημα, ούτε ενάμισυ, άσε την ασχήμια της. Ο έρωτας, όμως, ήταν ο κινητήρας της ζωής της.
Έγραψε αυτό το γράμμα στον νεώτερό της πρωταθλητή ποδηλασίας Λουί Γκεραρνταίν, έναν ξανθομάλλη γαλανομάτη, παντρεμένο που είχε δηλώσει για την ερωμένη του τραγουδίστρια: “Πιο κουραστικό από τον ποδηλατικό γύρο της Γαλλίας είναι να παραμένω κοντά στην Πιάφ”. Τον είχε τρελάνει στο σεξ.
Κόρη πλανόδιων καλλιτεχνών η Εντίτ όταν την εγκατέλειψε η μητέρα της για έναν γκόμενο άλλαζε μητριές τη μία μετά την άλλη διότι ο πατέρας της άλλαζε τις γυναίκες σαν τα πουκάμισα. Τελικά, μεγάλωσε στο μπουρδέλο της γιαγιάς της, ενώ από τα 4 χρόνια της τραγουδούσε στα πεζοδρόμια μαζί με τον πατέρα της και την ετεροθαλή αδελφή της. Στα 17 της έκανε μια κόρη με συνομήλικό της κτίστη, αλλά το παιδί πέθανε δυο χρονών.
Υπάρχουν κάποιες φωνές, μιλάω για Φωνές, όχι για άτομα, που δεν ανήκουν πουθενά. Σε κάποια είδη μουσικής, σε κάποιες χώρες, σε κάποιες εποχές. Φωνές χωρίς πατρίδα και ηλικία. Φωνές που δεν ανήκουν ούτε και στους ίδιους τους τραγουδιστές. Αυτό μου βγαίνει να γράψω όταν αναφέρομαι στην Εντίτ Πιάφ. Μια Φωνή που έρχεται από το υπερπέραν και παραμένει στην αιωνιότητα. Στο Padam padam, στο Milord και στο άλλο το σπαρακτικό Je ne regrette rien, κι όχι μονάχα σ' αυτά, η Φωνή που τα κουβαλάει, ξεσκίζει τα μέσα σου όλα.
Πριν συνεχίσεις την ανάγνωση άκουσε τις θεϊκές διφωνίες ενός ντουέτου υψηλής κλάσης
Τραγικό πρόσωπο η Τζιοβάνα Γκωσαιέν, που στα 17 της, όταν την ανακάλυψαν, της έδωσαν το όνομα Piaf, δηλαδή “σπουργιτάκι”, επειδή ήταν μικροκαμωμένη, μόλις 1μ. 47. Μια ζωή για βιβλίο, πλούσια σε περιπέτειες και προσωπικά δράματα. Μια ζωή που έψαχνε μονάχα τον έρωτα, κι αν στάθηκε στα πόδια της το οφείλει στο τραγούδι, στην υπαρξιακή αγάπη της για το τραγούδι.
Αμέτρητοι εραστές. Μια κακάσχημη, ανυπόφορα κοντή, που είχε τη δύναμη, όχι απλά τη γοητεία, να σκλαβώνει επώνυμους άνδρες, τον έναν μετά τον άλλον. Έκανε δεσμούς από χέρι καταδικασμένους, με παντρεμένους συνήθως, με νεώτερους της. Στη ζωή της, άλλωστε, ήταν αυτοκαταστροφική, παραδομένη στα ναρκωτικά και το αλκοόλ.
Ο πρώτος μεγάλος έρωτας ήταν ένας πυγμάχος, παντρεμένος κι αυτός, ο Μισέλ Σερντάν, τον οποίον έχασε σε αεροπορικό δυστύχημα. Όλοι οι τραγουδιστές που ανέδειξε πέρασαν από την ερωτική αγκαλιά της, ο Υβ Μοντάν, ο Ζιλμπέρτ Μπεκώ, ο Ζωρζ Μουστακί, ο Σαρλ Αζναβούρ, ο Ζακ Πηλς, ένα σωρό άλλοι. Στο κρεβάτι αυτή η μισοριξιά ήταν ακαταμάχητη.
Ο αστρολόγος της “είδε” νέο έρωτα στην φιλάσθενη Εντίτ Πιάφ όταν πια ήταν κλονισμένη η υγεία της και παραμορφωμενη μετά από νέο αυτοκινητικό της δυστύχημα, τρία χρόνια πριν, σε χοντρό καυγά με τον εραστή της Ζωρζ Μουστακί, επίσης ελληνικής καταγωγής, ο οποίος της είχε γράψει το Milord.
Ο τελευταίος άνδρας της ζωής της ήταν ο Έλληνας κομμωτής και ψευτοτραγουδιστής Θεοφάνης Λαμπούκας, που τον παντρεύτηκε τον Οκτώβριο του 1962. Όταν γνώρισε τον Λαμπούκα τον ρώτησε ''Πώς λέτε στα ελληνικά το Je t' aime;'' Έτσι τον “βάπτισε” Τεό Σαραπώ, όχι Σαγκαπώ. Λένε ότι ο ελληνικής καταγωγής επίδοξος τραγουδιστής Θεοφάνης Λαμπούκας, κομμωτής στο επάγγελμα, 20 χρόνια μικρότερος της, την αγάπησε ειλικρινά. Ότι δεν ήταν προικοθήρας. Με το θάνατό της του άφησε ένα σωρό χρέη.
Η Εντίτ Πιάφ γεννήθηκε το 1915 και πέθανε σα σήμερα στις 10 Οκτωβρίου, το 1963, στα 48 της χρόνια. Ένα χρόνο μετά το γάμο της με τον Τεό στην ορθόδοξη εκκλησία στο Παρίσι. Ο κατά 20 χρόνια νεώτερός της “Τεό Σαραπώ”, ο Λαμπούκας πέθανε λίγο μετά, από αυτοκινητικό δυστύχημα.
Στη φώτο, η Πιάφ με τον Μίκη Θεδωράκη, όταν ο τεράστιος έγραψε τη μουσική στην δραματική ταινία Οι Εραστές της Τερουέλ, του 1962. Τα τραγούδια στην ταινία ερμήνευσε η αξεπέραστη κοντή.
