ΤΙ ΚΡΙΜΑ, ΧΑΘΗΚΕ ΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ…

Την βλέπω καθισμένη στο χώμα και μαρμαρώνω, ούτε να τολμήσω να την πλησιάσω… Είναι μικρή η απόσταση που με χωρίζει από την ωραιότερη αέρινη μπαλαρίνα της φύσης… Ανοιγοκλείνει τα φτερά της και με καταλαμβάνει ένας μυστικιστικός θαυμασμός για το κάλλος τούτου του μυστήριου πλάσματος…

Μου συνέβη χθες, ημέρα Τρίτη, 22 Σεπτεμβρίου, και επειδή θεωρώ ιστορικής σημασίας για την προσωπική μου ύπαρξη τη συνάντηση με την άγνωστη πεταλούδα, την κατέγραψα στο ημερολόγιο μου. Την παρακολουθώ κοκαλωμένος, σε απόλυτη ακινησία, και το πρώτο που ερεθίζει τον εγκέφαλο μου είναι η μαγεία της ομορφιάς στα λέπια των δίδυμων φτερών της… Δίδυμων, βέβαια, και με μικροσκόπιο θα διαπιστώσει κανείς ότι η ζωγραφιά στο ένα φτερό είναι η ίδια, εντελώς η ίδια, με το άλλο, μέχρι και την τελευταία κουκίδα…

Το έντομο, βάρους το πολύ δυο γραμμαρίων, που σύμφωνα με τους αρχαίους λαούς μεταφέρει τις ψυχές των νεκρών, μπροστά στα μάτια μου ανοιγοκλείνει τα φτερά… , κι εγώ είμαι σίγουρος πως παίζει πιάνο. Ναι, έχει το ρυθμό της η πεταλούδα στην κίνηση των φτερών, πότε τα ανοίγει κάθε ένα ή ενάμισυ δευτερόλεπτο, πότε τα ακινητοποιεί ανοικτά ή κλειστά, πάλι σε χρόνο διαφορετικό… Λες και εκτελεί δική της έμπνευση τούτη τη στιγμή υπακούοντας στον κώδικα της μουσικής δημιουργίας του γένους της. Έχουν καταγραφεί κοντά στις εκατό χιλιάδες είδη πεταλούδας.

Ο βάτραχος της φωτογραφίας όπως εγώ μαγεύτηκε κι αυτός από την πεταλούδα, και προσπάθησε στο κλαρί επάνω να αποφύγει κάθε ανεπαίσθητη σύσπαση στο πρόσωπο και το κορμάκι του. Του άξιζε το φιλί που δέχθηκε από την πεταλούδα. Εγώ αφαιρέθηκα, έκανα μια κίνηση χωρίς να το θέλω, και στη στιγμή το ‘σκασε μακριά μου η φτερωτή χορεύτρια. 

Διαβαστε ακομα:

ΑΡΧΗΓΟΣ Η ΚΛΩΣΑ ΣΤΟ ΚΟΤΕΤΣΙ ΤΗΣ ΜΕ ΚΟΚΟΡΙΑ!