ΑΠΡΟΣΚΛΗΤΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΤΟ ΞΥΛΟ

Γιατί μπαίνεις στο δικό μου site, κύριε, και με σχολιάζεις; Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Μήπως είσαι προσκεκλημένος, δεν νομίζω. Θαρρείς ότι έχεις το δικαίωμα να μπουκάρεις στο σπίτι μου και να μου κάνεις υποδείξεις, ούτε αυτό το νομίζω. Στο φινάλε δεν είσαι υποχρεωμένος να συμφωνείς με την κριτική μου. Με περνάς για τόσο χάλια, να έχω αυτή την απαίτηση; Από σένα!

Δεν έχεις καμία σχέση μαζί μου, με τον τρόπο που εγώ σκέπτομαι. Πάρε δρόμο, λοιπόν. Δεν με ξέρεις, δεν σ' ενδιαφέρει να μάθεις, ούτε εγώ σε γουστάρω. Στα τσακίδια. Με ποιο δικαίωμα σ’ ένα ξένο χώρο σε σένα, στη σελίδα του αποδυτηριάκια, έχεις την ανάγκη να αφήσεις το πάτημα σου; Κάνε μας τη χάρη, λοιπόν.

Θα μου πεις ότι δεν έχω δίκαιο. Ότι κι εσύ, αποδυτηριάκια, με ποιο δικαίωμα κριτικάρεις την ομάδα μου. Όπως είναι εκτεθειμένη στη δημοσιότητα η ομάδα μου, έτσι κι εσύ, κύριε αποδυτηριάκια, είσαι ένα μέσο ανοικτό.
Είσαι λάθος. Ο αποδυτηριάκιας, κύριε, είναι κλειστό κλαμπ, με μέλη που τον έχουν αποδεχθεί, απλά για τεχνικούς λόγους δεν μπορεί να τοποθετήσει face-control. Ενώ η ομάδα σου δεν είναι στοά, κάποια κλειστή λέσχη, αλλά συμμετέχει σε πρωτάθλημα και απευθύνεται και σε τρίτους, σε ουδέτερους, όχι μονάχα στους οπαδούς της.

Έλα! Αστειεύομαι. Ρίχνε τα, ρε, όποτε σου βγαίνει, στον αποδυτηριάκια. Αυτός αντέχει. Εσύ ο οπαδός δεν αντέχεις το ξύλο, την κριτική του αποδυτηριάκια.

Διαβάστε ακόμα:

Ο ΕΤΣΙ... ΛΙΑΓΚΑΣ