ΕΠΙΛΟΧΙΑΣ Ο ΜΙΚΡΟΦΩΝΑΤΖΗΣ

Έχω πιει τις μπύρες μου και τις ευχαριστιέμαι περισσότερο αυτή τη φορά διότι με έχει κερδίσει μια ματσάρα ευρωπαϊκή που παρακολουθώ από την τηλεόραση. Κάποια στιγμή σηκώνομαι να πάω τουαλέτα, δεν κρατιέμαι άλλο, σου λέω. Δεν θα το πιστέψεις! Συνέβη κι ας το πεις απίστευτο εσύ.

Δεν πρόλαβα να κάνω τρία βήματα κι ακούω τον σπήκερ της τηλεόρασης, της κρατικής τηλεόρασης, και μου κάνει επίθεση: «Που πας; Κάτσε κάτω! Ο σκηνοθέτης ξαναδείχνει την γκολάρα, δές την!».

Κάνω πλάκα; Σε καμία περίπτωση. Σου λέω ότι ο δημοσιογράφος, ο εκφωνητής, ο περιγραφοποιός με διέταξε να ξαναδώ τη φάση του γκολ. Είναι δυνατόν να γίνει αυτό; Κι όμως, οι Έλληνες επαγγελματίες τηλεορασάκηδες το έχουν σύστημα.
«Κοιτάξτε!» προστάζει τους τηλεθεατές ο έτσι. «Δείτε ξανά πως έγινε η φάση!» επαναλαμβάνει ο μικροφωνατζής. Ο ορισμός της αγένειας. Αν δεν με διατάζει, έστω μου κάνει υποδείξεις. Με ποιο δικαίωμα; Δεν είναι η δουλειά του να μου λέει τι να κάνω. Με τρόπο επιτακτικό, μάλιστα. Δεν το δέχομαι, ακόμα και με τρόπο παρακλητικό.

«Κοιτάξτε! Προσέξτε πώς ντριμπλάρει ο τάδε, ξαναδείτε πως αποφεύγει ο δείνα». Είπαμε. Είναι προσβλητικό ένας ξένος, κάποιος που δεν με ξέρει, που δεν έχω καμία σχέση μαζί του, χωρίς να τον ρωτήσω, να με αντιμετωπίζει σα νεοσύλλεκτο φαντάρο μέσα στο σπίτι μου.

Όχι, δεν είναι αγενής ο δημοσιογράφος, είναι άσχετος. Δεν ξέρει να αρθρώσει λόγο. Αν ήξερε ως επαγγελματίας δεν θα έλεγε το βαρβαρικό «Κοιτάξτε», αλλά με διακριτικότητα θα ανέφερε π.χ.”Είμαι σίγουρος ότι ο σκηνοθέτης θα μας δώσει πάλι τη φάση, ίσως από διαφορετική γωνία, αξίζει να τη ξαναδεί κανείς…, ας ελπίσουμε ότι θα θαυμάσουμε πάλι τη φάση του γκολ, μπλα μπλα...”. Όχι να απευθύνεται σε μένα προστάζοντας μου.

Διαβάστε ακόμα:

ΤΙ ΘΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ Ο ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ ΓΙΑ ΠΑΙΡΟΖ