ΠΟΥΛΑΕΙ ΜΟΝΟ Η ΕΛΠΙΔΑ, ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ…

Και ο δημοσιογράφος παίζει μπάλα στην κοινωνία. Όπως ο αστυνομικός, ο γιατρός, ο δικαστικός, ο εκπαιδευτικός, ο εκπαιδευτικός, ο πολιτικός. Ο δε ρόλος του δημοσιογράφου δεν είναι αυτός του κομπάρσου, ούτε του θεατή. Απεναντίας, το μέσο και ο λειτουργός του, εκδότης ή δημοσιογράφος δικαιώνουν επί της ουσίας την παρουσία τους αν είναι παρεμβατικοί.

Για μία φορά ακόμα έδειξε τα χάλια της η εθνική ομάδα στο ματσάκι με την Φινλανδία και τα εγχώρια μήντια έβγαλαν την… έκπληξη τους. Για τέτοια ασχετοσύνη. Και μετά την ήττα το έριξαν στην... κριτική.

Αυτή η ίδια εθνική ομάδα, που δεν βλέπεται, που δεν έχει δυνατότητες, αν έπαιρνε αποτέλεσμα, θα αντιμετωπιζόταν… διαφορετικά. Όπως μόλις και μέχρι ανήμερα του αγώνα με την Φινλανδία, ότι έχει… ελπίδες πρόκρισης.

Γιατί, όμως, να φταίει η δημοσιογραφία και οι επαγγελματίας της, όταν δεν υπάρχουν απαιτήσεις της κοινωνίας. Αυτά τα αχαχούχα μήντια θέλει η κοινωνία μας. Αυτά τα κόμματα, αυτά την αστυνομία, αυτή την παιδεία.

Έχασε η εθνική και την άλλη μέρα τα πρωτοσέλιδα μιλούσαν για την προσεχή… νίκη του Παναθηναϊκού, τουΠ[ΑΟΚ, του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ, του Άρη, στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ. Το ενδιαφέρον για την εθνική εξαφανίστηκε. Επειδή είμαστε κοινωνία που πουλάει μονάχα η ελπίδα, το όνειρο, το όραμα, και το αποτέλεσμα χωρίς περιεχόμενο.

Διαβάστε ακόμα:

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΝΤΑΛΙΝΑ