ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ

του Ανειδίκευτου Συνεργάτη

Τα δύσκολα είναι μπροστά μας είπε στο διάγγελμα του ο πρωθυπουργός για να προετοιμάσει το λαό γι αυτά που έρχονται. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει δεν είναι ούτε ο Σόιμπλε ούτε ο Ντάισελμπλουμ ούτε καν η Μέρκελ. Είναι αυτά που έταξε.

Το διαπίστωσα βλέποντας μία ταμπέλα στην προθήκη καφετέριας στο Κολωνάκι. Ζητείται σερβιτόρα. Και μία άλλη στη Σταδίου. Ζητείται πωλητής. Οι ταμπέλες παρέμειναν στη θέση τους για πολλές μέρες, σημάδι ότι οι στρατιές των ανέργων κάτι καλύτερο περιμένουν, ίσως μια θέση στο δημόσιο.

Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα της κυβέρνησης, οι προσδοκίες που καλλιέργησε με βάση τη λογική ότι όλα ξεκινούν και τελειώνουν από το κράτος. Ξέρετε ο πρόεδρος Ομπάμα πως είχε δομήσει το λόγο που απηύθυνε στις αρχές του χρόνου στο Κογκρέσο; Χρησιμοποίησε 6.554 λέξεις από τις οποίες 2.956 αναφέρονταν στην Οικονομία και ιδιαίτερα σ αυτό που ονομάζουμε μεσαία τάξη. Όλη η ομιλία του ήταν αφιερωμένη στην ιστορία ενός ζευγαριού και στη ζωή του από το 2008 που άρχισε η οικονομική κρίση στην Αμερική μέχρι σήμερα.

Καμία αναφορά στο ρόλο του κράτους. Ο Μπεν και η Ρεβέκα ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν, γέννησαν έμειναν χωρίς δουλειά, άλλαξαν επαγγελματικό προσανατολισμό, μετεκπαιδεύτηκαν δούλεψαν σε διαφορετικές πόλεις. Ώσπου ήρθε η ανάκαμψη, που δημιούργησε το κράτος με την πολιτική του και όχι με τα ρουσφέτια. Γιατί αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος του κράτους, να φτιάχνει το γήπεδο στο οποίο θα παίζουν οι πολίτες. Κάτι που προς το παρόν δεν βλέπω να γίνεται εδώ. Απόδειξη ότι και στην Ελλάδα η κρίση ξεκίνησε το 2008, αλλά συνεχίζεται.

Διαβάστε ακόμα:

Πόλεμος με δηλώσεις κατά Μέρκελ