ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 54 ΧΡΟΝΙΑ

 

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Σκηνικό 1961 αναβιώνουν οι κινήσεις στο χώρο του λεγόμενου ''Κέντρου'', όπου συνωστίζονται Δημοκρατική Συμπαράταξη, Ποτάμι και διάφορες περίεργες εξωκοινοβουλευτικές πολιτικές ''δυνάμεις'', και μονάδες ξέμπαρκες. Όπως ακριβώς στο παρελθόν άλλες κομματικές ταμπέλες με την...προτροπή του ξένου παράγοντα βολεύτηκαν στην ''ενιαία'' Ένωση Κέντρου υπό την ηγεσία του πιο μπαλκονάτου πολιτικού, του γνωστού και ως ''παπατζή'' Γεωργίου Παπανδρέου. Να θυμίσω ότι αφού έδωσε τις μεγάλες μάχες για τον λαό και ενάντια στον βασιληά η Ένωση Κέντρου, με δικά της στελέχη φτιάχτηκαν η μία παλατιανή κυβέρνηση μετά την άλλη.

Σήμερα ψάχνονται να κωλομπαρέψουν ένα ''προοδευτικό'' ψευτοκεντρώο σχήμα η Φώφης Γεννηματά, ο Σταύρος Θεοδωράκης, κάτι λιμά από το χώρο της ροζ, πολύ ροζ και με ζαρτιέρες αριστεράς. Όπως πριν 55 χρόνια οι Γεώργιος Παπανδρέου, Σοφοκλής Βενιζέλος, Στέφανος Στεφανόπουλος, Ηλίας Τσιριμώκος, Γεώργιος Γρίβας, Σάββας Παπαπολίτης, Παυσανίας Κατσώτας, Σπύρος Μαρκεζίνης. Ίδιο και τότε το πρόβλημα, η δήθεν πολυδιάσπαση του χώρου λόγω της οποίας μεσουρανούσε, βοηθούντος και του εκλογικού νόμου, το άστρο του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Ήταν περίπου βέβαιο ότι η χώρα όδευε προς εκλογές και οι αρχηγοί του ''κεντρώου'' χώρου αγωνιούσαν για το προσωπικό πολιτικό τους μέλλον. Ο Γεώργιος Παπανδρέου επιδίωξε συνεργασία με τον Κωνσταντίνο  Καραμανλή, ενώ το ίδιο έκανε αργότερα και το πρώτο, τότε, όνομα του κεντρώου χώρου, ο Σοφοκλής Βενιζέλος. Οι προτάσεις τους απορρίφθηκαν. 
Απογοητευμένος ο Σοφοκλής επισκέφθηκε τις ΗΠΑ, όπου οι Αμερικανοί του έριξαν την ιδέα για το σχηματισμό ενιαίου κέντρου με τη συμμετοχή όλων των προσωπικοτήτων, των κομμάτων και των κομματιδίων του χώρου.

Η εξ Αμερικής φωνή έδωσε το σύνθημα για πυρετώδεις διεργασίες μεταξύ των στελεχών του Κέντρου και, σα σήμερα στις 19 Σεπτεμβρίου 1961, ιδρύθηκε η Ένωσις Κέντρου, στην οποίαν εντάχθηκαν οι πολιτικοί σχηματισμοί της εποχής, όπως: Το κόμμα των Φιλελευθέρων του Σοφοκλή Βενιζέλου, το Λαϊκό Κοινωνικό του Στέφανου Στεφανόπουλου, το Κόμμα Προοδευτικών του Σπύρου Μαρκεζίνη, το Προοδευτικό Εργατοτεχνικό του Παυσανία Κατσώτα, η ΕΠΕΚ του Σάββα Παπαπολίτη, το Δημοκρατικό Κέντρο - Αγροτική Φιλελευθέρα Ένωσις του Ηλία Τσιριμώκου, το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα του Γεωργίου Παπανδρέου και ένα μικρό δεξιό κόμμα του Θεόδωρου Τουρκοβασίλη.

Γιατί, όμως, οι Αμερικάνοι ήθελαν να μαζευτούν τα σκορπισμένα κομμάτια του κέντρου και να φτιαχτεί η μεγάλη ''δημοκρατική'' και ''προοδευτική'' παράταξη; Επειδή η αριστερά με την ΕΔΑ στις εκλογές του 1958 έκανε το μεταπολεμικό σοκ. Έγινε αξιωματική αντιπολίτευση με 24,5% και 79 βουλευτές.

Στήθηκε, λοιπόν, η Ένωση Κέντρου με τις ευλογίες της Αμερικής, για να αντιπολιτεύεται το ''κέντρο'' κι όχι η αριστερή ΕΔΑ την δεξιά ΕΡΕ. Να μην εισπράττει τη λαϊκή δυσφορία το αριστερό κόμμα, αλλά μία ''συμμαχία''. Έτσι, το νέο κομματικό κατασκεύασμα εμφανίστηκε με διοικούσα οκταμελή επιτροπή, και πρόεδρο τον ρήτορα, δηλαδή τον παραμύθη Γεώργιο Παπανδρέου.

Στις 9 το βράδυ της 19ης Σεπτεμβρίου ο Γεώργιος Παπανδρέου προέβη στη δήλωση: «Χαίρω δια την επελθούσαν ένωσιν των πολιτικών δυνάμεων του Κέντρου, η οποία απετέλει καθολικόν αίτημα του λαού. Και τώρα βαδίζομεν προς την νίκην».

Και πράγματι, στις εκλογές του 1963, αναδείχθηκε πρωθυπουργός. Μία ακόμα νίκη του λαού.

Διαβάστε ακόμα:

Ετσι θα περάσει στην Ιστορία και ο Τσίπρας