ΑΛΛΟΘΙ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΛΑΜΑ ΑΛΑ ΒΟΥΡΤΣΗ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Λες και ξεπατίκωσαν σενάριο παλιάς ελληνικής ταινίας, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάνει πλέον μόνιμο μοτίβο τους τη δικαιολογία αμάρτησα για το παιδί μου. Κάθε φορά που ψηφίζουν μία διάταξη από αυτές που στο παρελθόν χαρακτήριζαν πράξεις εθνικής μειοδοσίας, το ρίχνουν στο κλάμα. Μία δόση πριν από την ψηφοφορία και μία δόση μετά κάθε φορά.

Με πόνο και με δάκρυα, όπως ήταν ο τίτλος μιας ταινίας με τη Μάρθα Βούρτση, ψήφισε το νομοσχέδιο για τα περιφερειακά αεροδρόμια ο υπουργός Χρ. Σπίρτζης.

Δεν ήθελε να σκοτώσει, αλλά το έπραξε και επειδή δεν είχε το ακαταλόγιστο έσπευσε να ελαφρύνει την ανομία του δια της εξομολογήσεως. Ψήφισα με πολύ πόνο. Μωρέ τι μας λες. Στα χνάρια του και ο Γ. Τσιρώνης.

«Θα κλάψω αν πουλήσω μια μετοχή της ΔΕΗ αλλά είναι καλύτερο από το να πουλήσω ένα ολόκληρο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο. Έχει μεγάλη διαφορά η αξιοποίηση από το ξεπούλημα», είπε ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, στη συζήτηση στην Ολομέλεια για το πολυνομοσχέδιο.

Αυτός, όμως, που έδωσε ρεσιτάλ θρηνολογίας ήταν ο Γιώργος Δημαράς: «Θρηνώ για την Αριστερά που αναγκάζεται να ψηφίζει πράγματα έξω από τα πιστεύω της. Θρηνώ για την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας. Για την υποδούλωση της πατρίδας και των Ελλήνων στους ξένους».

Με μεγάλη δυσκολία, όπως είπε, ψηφίζει ορισμένα μέτρα και η Εύη Καρακώστα, ενώ ο Ν. Συρμαλένιος ψήφισε θετικά όχι γιατί πιστεύει στην αναγκαιότητα των μέτρων ούτε γιατί τον πίεσε ο πρωθυπουργός ή οι δανειστές, αλλά για ...να τιμωρήσει την αντιπολίτευση.

«Διαφωνώ με την αύξηση ΦΠΑ στα νησιά, αλλά θα ψηφίσω το πολυνομοσχέδιο για να μην κάνω το χατίρι της αντιπολίτευσης και της νέας Δημοκρατίας που ουρλιάζει», είπε προκαλώντας τα ειρωνικά σχόλια συναδέλφων του της αντιπολίτευσης.

Διαβάστε ακόμα:

Ποια είναι τα «πουλημένα τομάρια»