Ο ΚΟΠΡΙΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΠΡΙΤΗΣ
22/07/2019
•
γράφει ο διονύσης χαριτόπουλος
Το τσιτάτο «όλα είναι πολιτική» είχε κάποτε μεγάλη πέραση. Στις εποχές των μεγάλων κοινωνικών συγκρούσεων, η πολιτική τοποθέτηση καθόριζε την μοίρα των ανθρώπων. Σήμερα οι παράγοντες που επηρεάζουν την πορεία μας είναι αφάνταστα πιο πολύπλοκοι. Και τα πολιτικά κόμματα γίνονται όλο και λιγότερο ελκυστικά, ακόμα και στον ενδιαφερόμενο πολίτη.
Όλα τα κόμματα είναι συντηρητικά. Περίκλειστα στον εαυτό τους. Και αυταρχικά. Προσπαθούν να επιβάλουν τη γραμμή τους με κάθε τρόπο. Να εξασφαλίσουν την πολυπληθέστερη υποταγή στην αυθεντία τους. Καμία νεοτερικότητα δεν τα διακρίνει. Η παιδευτική τους συνεισφορά εξαντλείται στην καλλιέργεια φανατισμού, μισαλλοδοξίας, και όχι σπάνια, λωποδυτικής συνενοχής.
Τα κόμματα επιδιώκουν να μονοπωλούν το ενδιαφέρον μας. Να καθοδηγούν τη ζωή μας. Κατακλύζουν καθημερινά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα με ειδήσεις, δηλώσεις και δραστηριότητες ανάξιες λόγου.
Τα κόμματα βλέπουν τον άνθρωπο με γυάλινο μάτι. Οι μεγάλες ομαδώσεις τα ενδιαφέρουν και αυτές προσπαθούν να ελέγξουν. Κάνουν συνεχώς ταμείο με πακέτα κερδισμένων κεφαλών. Ο κομματικός πατριωτισμός συντηρείται στα ύψη. Μα οι περισσότεροι ισχυρισμοί είναι υπερβολικοί, παραπειστικοί, ψευδείς. Χαράζουν διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των πολιτών και τις ενισχύουν σε καθημερινή βάση με καταγγελτικό μένος.
Το αποτυχημένο ή αμαρτωλό κόμμα δεν χάνεται. Με την αλλαγή αρχηγού, ανακτά τη χαμένη του αγνότητα. Και σε πιο βαριές περιπτώσεις με αλλαγή ονομασίας σερβίρεται ξανά το ίδιο χαλασμένο μενού. Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν συλλογικές ιδιότητες. Ούτε οι οπαδοί του ενός κόμματος είναι ηθικά ανώτεροι των άλλων, ούτε οι οπαδοί του άλλου κόμματος είναι συλλήβδην αχρείοι ή εξωνημένοι. Είναι τεράστια αστοχία να κρίνεις κάποιον (πλην φασιστών) από το κόμμα που ψήφισε. Αυτό που μετράει είναι το προσωπικό ήθος και η ακεραιότητα. Το λαμόγιο είναι λαμόγιο και ο κοπρίτης είναι κοπρίτης, όποιες ιδέες και αν σου μοστράρει.
Τα κόμματα μάχονται άγρια μεταξύ τους για την εξουσία. Ενίοτε όμως, για καθαρά ωφελιμιστικούς λόγους, συναλλάσσονται με τον αντίπαλο, κάτι που αρνούνται στους εκλογείς τους. Την εκλογική μάχη διεξάγουν πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Ουδείς πολίτης μπορεί να επηρεάσει μόνος το αποτέλεσμα. Είναι ταυτόχρονα εντολεύς και θεώμενος. Και αυτός που θα υποστεί τις συνέπειες. Αλλά επειδή, όλο και περισσότεροι άνθρωποι δυσφορούν για το τσίρκο που καλούνται να μετάσχουν, ο μόνος τρόπος να δείξουν την αποστροφή τους είναι λευκό, άκυρο και αποχή.
ΠΗΓΗ lifo.gr
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΣ είναι συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1947 στον Πειραιά όπου από μικρή ηλικία έκανε διάφορες χειρωνακτικές δουλειές στο Λιμάνι και στα γύρω μηχανουργεία. Eγκατέλειψε νωρίς δύο απόπειρες σπουδών στην Αθήνα και στο Λονδίνο και δούλεψε στη διαφήμιση μέχρι το 1990. Γνωστότερα έργα του: "Δανεικιά γραβάτα", "525 τάγμα πεζικού", "Τα παιδιά της Χελιδόνας", "Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων", "Εκ Πειραιώς"