ΚΑΚΟ ΧΡΟΝΟ ΝΑ’ΧΕΙ Ο …ΓΕΙΤΟΝΑΣ!

Υπάρχουν κάποια ματς στο πρωτάθλημα με μια ξεχωριστή και εξαιρετικά κρίσιμη ιδιαιτερότητα. Το θες το παιχνίδι σαν ΠΑΕ, εσύ μια μικρή ΠΑΕ, κι αν το πάρεις είναι σα να κέρδισες δυο φορές τον Ολυμπιακό. Κάθε ομάδα έχει τις δικές της αξιολογήσεις. Αυτό το παιχνίδι μ’ ενδιαφέρει, καίγομαι γι’ αυτό το παιχνίδι, τα δίνω όλα για να πάρω τη νίκη, κι ας χάσω αλλά δυο και με κατώτερους αντιπάλους.

Μιλάω για το «2» της Ξάνθης με Πανθρακικό. Δεν τον θέλει στην Α΄εθνική τον Πανθρακικό η Ξάνθη. Αυτή είναι η στρατηγική της… βούληση. Δεν την θέλει στα πόδια της, στη γειτονιά της, την ομάδα της Θράκης η Ξάνθη. Έχει τους λόγους της, μην επιμείνουμε περισσότερο επ’ αυτού.

Σα να έπαθε… ζημιά η Ξάνθη όταν πρωτανέβηκε στη σουπερληγκ ο Πανθρακικός.Και ανάσανε όταν υποβιβάστηκε στη Β΄εθνική. Άσε ότι έλεγαν πως θα έχει και τη στήριξη του δελφίνου της ΝΔ μεγαλοϋπουργού Συτλιανίδη. Αφεντικό, μάλιστα, στον Πανθρακικό ήταν ο διευθυντής του ιδιαίτερου γραφείου του «Θρακάρχη», όπως λέμε Θεσσαλονικάρχη, Θεσσαλάρχη.

Άλλο να είναι π.χ. ΟΦΗ, ο μοναδικός εκπρόσωπος της Κρήτης κι άλλο να γίνεσαι ίσα και όμοια με τον Εργοτέλη και τον Πλατανιά. Άλλο να είσαι η μοναδική ομάδα της ακριτικής Ελλάδος μ’ όσα προνόμια μπορεί να σημαίνει αυτό κι άλλο να σου χαλάει την αποκλειστικότητα μια άλλη ομάδα.

Κάπως έτσι αναπτύχθηκε με τους χρόνους και τους καιρούς η αντιπαλότητα σε τόπους γειτονικούς, κοντυνούς. Γιάννενα με Άρτα. Άργος και Τρίπολη. Πύργος και Αμαλιάδα.
Το ματς του πρωταθλήματος πήρε η Ξάνθη με Πανθρακικό. Δεν της λένε τίποτα οι τρεις βαθμοί, όσο να υποβιβαστεί ο αντίπαλος.