Ο ΑΛΗΤΗΣ ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

Το ποδόσφαιρο μιλάει στην ψυχή. Άρα, είναι άγιο πράμα. Σε αγιάζει. Σε παίρνει και σε πάει, εκεί που έχει ανάγκη η ψυχή σου. Και το γήπεδο, η παρουσία σου στο γήπεδο σε απελευθερώνει. Νοιώθεις άλλος άνθρωπος. Όχι ο μαλάκας στο γραφείο σου, που κάνεις μία δουλειά από ανάγκη.

Δεν φταίει το ποδόσφαιρο για τον σακατεμένο στο μυαλό οπαδό που θα πάει στο γήπεδο μόνο για να βγάλει το μαύρα του σωθικά. Και θα φύγει δυστυχισμένος όταν τελειώσει το παιχνίδι, διότι ο καριόλης ο διαιτητής δεν έκανε τη χάρη, να σφάξει την ομάδας του. Χωρίς το διαιτητικό έγκλημα, χωρίς να δώσει αφορμή το κοράκι, χάνει την ευκαιρία να δηλώσει την παρουσία του ο άρρωστος. Να χυδαιολογήσει, να φθάσει στα άκρα.

Τα μακράν μεγαλύτερα εγκλήματα από δίποδα σε βάρος των ανθρώπων έχουν γίνει στο όνομα της θρησκείας. Δεν το συζητάμε αυτό. Τη μεγαλύτερη κτηνωδία ο άνθρωπος τη βγάζει λόγω του θρησκευτικού του τυφλού φανατισμού. Τι φταίει ο χριστιανισμός για τους χούλιγκαν της ορθοδοξίας; Τι φταίει ο κομουνισμός για τους δολοφόνους στο όνομα δήθεν της ιδεολογίας. Τι φταίει το ποδόσφαιρο για τους κάφρους οπαδούς που μόνο φίλοι, φίλαθλοι του παιχνιδιού δεν είναι.

Διαβάστε ακόμα:

Η ιεροσύνη, όχι η αγιότητα των μάγων της μπάλλας