ΓΚΑΛΗΣ, Ο ΜΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΚΗΣ ΜΑΖΥ

Ποια κοινωνικά συστήματα και ιδεολογίες του κώλου τα ενιάμερα. Την Ιστορία την γράφουν και την οδηγούν τα πρόσωπα. Αποδυτηριάκιας μιλάει.

Γιατί έγινε το απίθανο και στη μουσική της Ελλάδος. Γιατί αυτή η εξαίρεση. Επειδή έτυχε να γεννηθούν σε αυτόν τον τόπο ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζηδάκις. Τεράστιοι. Τιτάνιοι. Το μέγεθός τους δεν το έχει συλλάβει ακόμα η Ελλάδα. Αυτοί οι δύο, ο ένας Διόνυσος, που είπε η κυρία Μαρία Φαραντούρη, και ο άλλος Απόλλωνας, έδειξαν τον δρόμο στον Λοίζο και τον Λεοντή, τον Ξαρχάκο και τον Μουτση,  κ.α.

Ο Γκάλης. Ναι, αυτός είναι ο θεός, ο Φάρος στο ελληνικό μπάσκετ. Μιλάμε για την αρετή της παράδοσης. Άσε την εξέδρα, τον κόσμο, και τα ΜΜΕ. Το μικρόβιο του Γκάλη έδρασε στα αποδυτήρια. Πρώτα στον Άρη και μετά απλώθηκε, το πήραν μπασκετμπωλίστες της εθνικής ομάδος παίδων, εφήβων κ.α.

Ναι, ο Γκάλης είναι ο Μίκης και ο Μανος μαζύ του ελληνικού μπάσκετ. Το παλληκάρι δούλεψε. Αυτό που δεν έχει μάθει ο Ελληνας.

Όπως ο Νταλάρας έφτιαξε σπίτι του Ι.Χ. στούντιο μουσικης και έκανε προπονήσεις όλη μέρα, έτσι και ο Γκάλης έστησε πλήρες γυμναστήριο στο σαλόνι του. Δουλειά.

Αυτά τα παιδιά της εθνικής μπάσκετ, που τα βλέπουμε και τα χαιρόμαστε, είναι προϊόντα δουλειάς. Σκληρής δουλειάς. Δεν είναι τυχαία η εξέλιξή τους. Οι επιτυχίες τους. Ούτε περίμεναν στη σειρά να τους διορίσει το γαμημένο κράτος ενός κοινωνικά σακατεμένου λαού. Μόνοι τους διαχειρίστηκαν τα της ζωής τους.

Διαβάστε ακόμα:

Να έπαιζαν έτσι Σαμαράδες και Τσίπρες