ΕΑΝ ΗΤΑΝ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ Ο ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑΚΙΑΣ

Εγώ αν ήμουν Μελισσανίδης, βεβαίως θα κύτταζα μπροστά, μόνον μπροστά, όμως δεν θα άφηνα να πάει στο βρόντο το πέρασμα της ΑΕΚ από την γάμα και τη βήτα εθνική. Μιλάμε τώρα για σταυροβελονιές, έτσι; Για υψηλή μαγειρική.

Θα όριζα, που λες, έναν τύπο φίνο και ωραίο με το καθήκον να αναπτύξει ειδικές σχέσεις ποδοσφαιρικού τύπου με το σύμπαν και τις μαύρες τρύπες στο προλεταριάτο του ποδοσφαίρου.

Κύριοι, εσείς εδώ θα μείνετε, μια ζωή στα απόνερα, εμείς είμαστε ΑΕΚ, η θέση μας είναι στην κορυφή του βουνού και πέρα από τα σύνορα, όπου πιάνει ο ορίζοντας της Ευρώπης, όμως για να γνωριστούμε καλύτερα. Αύριο θα μ’ έχετε ανάγκη, όπως κι εγώ θα χρειάζομαι τη συνεργασία σας. Για πολλά και διάφορα.

Έτσι, που λες. «Ανταλλαγές μορφωτικές» το λένε στην πολιτική. Ο μικρός πάντα θέλει να ακουμπάει στην πλάτη του μεγάλου. Και ο μεγάλος, αν δεν είναι λύκος, ένα θεριό, αλλά μια κοινωνική δύναμη, αγκαλιάζει τους μικρούς, για να κάνει το παιχνίδι του.

Είναι περιττό να αναφέρω ποια και πόσα οφέλη μπορούν να έχουν οι δυο πλευρές, ο μικρός και ο μεγάλος, μάλιστα όταν δεν είναι ανταγωνιστές.