ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ, ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΩΝ ΠΡΟΑΣΤΙΩΝ

Οι ελληνικές ομάδες δεν έχουν ταυτότητα. Αγωνιστική ταυτότητα. Δεν μπορεί να παίζει ίδιο ποδόσφαιρο ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Υποτίθεται ότι κρατάνε διαφορετική ιστορική φυσιογνωμία, την οποία οφείλουν να διατηρούν. Υποτίθεται ότι έχουν διαφορετική καταγωγή, την οποία οφείλουν να τονίζουν. Υποτίθεται.

Βεβαίως υποτίθεται. Τι πουλάει μια ομάδα; Αέρα πατέρα. Ρομαντισμό πουλάει. Συναισθηματισμό. Όχι κάτι χειροπιαστό. Μέσα από το ποδοσφαιρικό θέαμα βγαίνει το προϊόν τους. Άρα, απαιτείται οι επιλογές της κάθε ομάδας να υπηρετούν τη συγκεκριμένη ταυτότητά της.

Χοντρά και τσουβαλάτα να τα πούμε. Ο Ολυμπιακός υποτίθεται ότι είναι ομάδα του λιμανιού. Της μαγκιάς. Της φτωχολογιάς. Της εργατικής τάξης. Της ιχθυόσκαλας.

Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα της Αθήνας, της αστικής τάξης, αλλά και της πλουτοκρατίας, της αριστοκρατίας, των Βορείων προαστείων. (στη φωτό από αριστερά προς τα δεξιά διακρίνονται Λιβαθηνός, Νικολούδης, Καψής, Ζιάκος, Αλστρομ, Κωνσταντίνου σε ντέρμπι του παρελθόντος)

Το ίδιο και στην Θεσσαλονίκη. Ο Ηρακλής είναι η παράδοση. Η κλειστή κοινωνία των επωνύμων οικογενειών. Όχι η ομάδα της προσφυγιάς, του καθημερινού μόχθου και της μεγάλης λαϊκής μάζας, που είναι ο ΠΑΟΚ.

Ο ΠΑΟΚ, λοιπόν, επιβάλλεται να παρουσιάζει μια αγωνιστική εικόνα επαναστάτη, με ποδόσφαιρο εκρηκτικό, επιθετικό, που να απευθύνεται κυρίως στην εξέδρα. Ενώ ο Άρης περισσότερο τεχνοκρατικό ποδόσφαιρο, πειθαρχημένο, σχεδόν στρατοκρατικό.

Τα κόμματα στην πολιτική κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους λανσάροντας μια «ταμπέλα» αριστερή, κεντρώα, δεξιά, προοδευτική, συντηρητική, που δεν έχει καμμία σχέση με την πραγματικότητα. Να, όμως, που περνάει το παραμύθι τους ότι η ΝΔ π.χ. είναι διαφορετική από το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ διαφορετικός από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.

Η ταμπέλα είναι ο θεμέλιος λίθος στο ποδόσφαιρο. Η ομάδα, η κάθε ομάδα είναι ανάγκη να υπηρετεί με τις μεταγραφές που κάνει και τον τρόπο του παιχνιδιού της την αγωνιστική της ταυτότητα. Την ταμπέλα της.