ΣΠΟΝΔΗ ΣΤΟΝ ΑΘΑΝΑΤΟ ΕΥΣΕΜΠΙΟ

Πέθανε σα σήμερα πρίν 2 χρόνια ο Εουσέμπιο. Όχι, κύριε. Δεν πέθανε. Λάθος διαβάζετε. Δεν πεθαίνουν οι αιώνιοι. Αδιάφορο αν ζει ακόμα, αν τον χώσανε σ’ ένα τάφο. Η μνήμη του έχει μείνει αναλλοίωτη. Αυτό μετράει. Ότι μένει αυτό που είναι. Δεν υπάρχει δύναμη να ανατρέψει την θέση του σαν ποδοσφαιριστή στον Πορτογάλο που σφράγισε με την αξία του και το ήθος του μία ολόκληρη εποχή στην πατρίδα του.

Έχει τη σειρά της μία βαρειά κουβέντα που δεν διστάζω να την υπογράψω. Με την ευκαιρία του θανάτου του έγραψαν ότι γεννήθηκε εκεί, έπαιξε σ’ αυτές τις ομάδες, πέτυχε τόσα γκολ, αναδείχθηκε καλύτερος στον κόσμο εκείνη τη χρονιά. Τα γνωστά. Τα τετριμένα. Τα αποχαιρετιστήρια. (στη φωτό ο Εουσέμπιο με τον Σιδέρη από παιχνίδι της Ελλάδας με την Πορτογαλία).

Ακόμα ότι είναι ο 8ος μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής από καταβολής μπάλλας. Ο αποδυτηριάκιας λέει ότι ο «μαύρος πάνθηρας», το «μαύρο μαργαριτάρι», είναι αθάνατος. Αιώνιος. Πέρα από όποια θέση στην παγκόσμια κατάταξη του δώσουν ιστορικοί και δημοψηφίσματα.

Να, τι θέλω να πω. Οι κορυφαίοι των κορυφαίων όλων των εποχών είναι Πελέ, Μαραντόνα, Πούσκας, Κρόυφ, Ντι Στεφάνο, Γκαρίντσα, Μπεκενμπάουερ, Μπεστ, Ριβέρα. Κάποιος άλλος, κάποιοι άλλοι έχουν διαφορετικές εκτιμήσεις.

Ο Μπεκενμπάουερ, τεράστιος, ηγετικός, εγκέφαλος, όμως δεν είναι αιώνιος. Γιατί; Είναι δυτικός. Δεν είναι λατίνος. Δεν βγήκε από αλάνα, όπως ο Πελέ, ο Εουσέμπιο. Δυτικός και ο Πούσκας, και ο Κρόυφ, όμως ανήκουν στην αρτίστικη σχολή. Στη μπαλαδόρικη.

Διαβάστε ακόμα:

Γήπεδο ΑΕΚ και μπουρδέλα στα σχολεία