ΤΑ ΑΚΟΥΜΠΑΝΕ ΧΟΝΤΡΑ ΟΠΩΣ ΣΤΟΥΣ ΣΤΑΡ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ

«Λεβαντίνο» λέγανε στην Κωνσταντινούπολη επί οθωμανικής αυτοκρατορίας τον Εβραίο που δεν ήταν Τούρκος, αλλά ούτε και δυτικός. Οι δυτικοί ήταν «φράγκοι», και μέσα στην «Φραγκία» εκτός από τους Γάλλους συμπεριλαμβανόταν Ισπανοί, Πορτογάλοι, Άγγλοι, Γερμανοί, Σουηδοί, το κάθε σόι που προερχόταν από Ούνους και σία.

Η Πολωνία είναι μία χώρα με μπόλικη εβραιοσύνη εδώ και αιώνες. Λεβαντίνικη, από πού αλλού, να κρατάει η καταγωγή του Πολωνού Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι είναι το πιθανότερο. Δεν μας αφορά αυτό. Έτσι το αναφέρουμε. Άλλη είναι η προσέγγιση που αξίζει τα λεφτά της στο συμβόλαιο της Μπάγερν με τον γκολτζή  από την Μπορούσια Ντόρτμουντ.

Επίδειξη δύναμης κάνει μία ομάδα όταν βάζει στο ρόστερ της τον πρώτο παίκτη, τον πρώτο σέντερ-φορ, τον κάποιον ανάμεσα στους πρώτους. Όπως ένας εφοπλιστής, ένας μεγαλοβιομήχανος, ένας μεγαλοτραπεζίτης πλειοδοτεί στην αγορά ενός έργου τέχνης, ενός Πικάσο, ενός Ρονταίν.

Η φίρμα θα πληρωθεί. Το «όνομα» θα χρυσοπληρωθεί. Συνήθως περισσότερο απ’ όσο «αξίζει». Περισσότερο απ’ τα χρήματα που θα σου φέρει. Κανένα πρόβλημα!

Η Μίλαν, η Ίντερ, η Γιουβέντους, η Μάντσεστερ, η Μπάρτσα, η Ρεάλ βεβαίως, ακόμα και στις αποτυχημένες τους μεταγραφές δεν έχασαν! Επειδή περισσότερο από την κλάση του ποδοσφαιριστή και την προσφορά του αγόραζαν το χαϊλίκι του. Το βεντετιλίκι του. Το σταριλίκι του.

Μπίζνες είναι σήμερα το διεθνές ποδόσφαιρο πρώτης γραμμής. Το γήπεδο δεν πουλάει σώβρακα, ούτε κομπιούτερ και αυτοκίνητα, κουστούμια και μπριτζόλες. Χολυγουντισμό πουλάει το ποδόσφαιρο, δηλαδή θέαμα ποιότητας με πρωταγωνιστές επαγγελματίες υψηλού επιπέδου.

Όπως το σινεμά τα ακουμπάει χοντρά στους κινηματογραφικούς αστέρες, έτσι και οι ΠΑΕ που διεκδικούν τις διακρίσεις στην βιτρίνα του ποδοσφαίρου φορτώνουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς των Μέσι και Ρονάλντο, Λεβαντόφσκι και σία.