ΤΟ ΞΥΛΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΘΕΛΕΙ Ο ΣΑΝΤΟΣ

Καμμία σχέση αυτή η εθνική ομάδα που αντιμετώπισε στον πιο κρίσιμο αγώνα της Ιστορίας της στο μουντιάλ την Ακτή Ελεφαντοστού με την Ελλάδα στα παιχνίδια με Κολομβία και Ιαπωνία. Η μέρα με την νύχτα. Μία άλλη ομάδα! Με απαιτήσεις αληθινές για να πάρει το αποτέλεσμα κι όχι να εμποδίσει τον αντίπαλο να φθάσει στη νίκη.

Θέλει ξύλο ο Σάντος. Το λέω και το εννοώ. Αυτός ο προπονητής κολλημένος με την παθητική άμυνα είναι ο υπεύθυνος που η ομάδα μέχρι σήμερα αγωνιζόταν χωρίς να πατάει στις δυνατότητές της. Και χωρίς να ζυγίζει το πραγματικό ειδικό βάρος των αντιπάλων.

Αφήνω τη νίκη 2-1 και τα τρία δοκάρια στην εστία των αφρικανών. Στέκομαι στην απόδοση της ομάδος. Επαναλαμβάνω. Καμμία σχέση με τα δύο προηγούμενα παιχνίδια. Η Ελλάδα άξιζε τη νίκη. Άξιζε την πρόκριση. Δεν μειονεκτεί και από την Ακτή και από την Ιαπωνία που διεκδικούσαν το δεύτερο εισιτήριο.

Κι όμως! Η ελληνική ομάδα εμφανίστηκε στην Βραζιλία ηττοπαθής. Μοιρολατρική. Καθαρή ενοχή του προπονητή της. Περίμενε η πορεία στο μουντιάλ να εξαρτηθεί από το τι θα κάνουν οι αντίπαλοι, όχι αυτή η ίδια.