ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΒΟΛΟΥ ΣΤΗ ΝΙΚΗ ΒΟΛΟΥ

Θυμάμαι πριν από 45 χρόνια περίπου είχε ανέβει στην Α' εθνική ο Ολυμπιακός Βόλου. Ξεκινάει ένα πρωτάθλημα πάνω από τα κυβικά του και χάνει το ένα ματς μετά το άλλο. Το σερί ηττών έφθασε στο νούμερο επτά. Φοβερό, ε; Πήρε αποτέλεσμα την όγδοοη αγωνιστική.

Ήταν άλλες εποχές. Η ομάδα Β' εθνικής ήταν Β' εθνικής. Σήμερα μια ομάδα που έρχεται από κατώτερο πρωτάθλημα παίρνει παίκτες και είναι μια από τα ίδια, στο ίδιο καζάνι βράζει, με ομάδες παληοσειρές στην Α' εθνική, αφού κι αυτές είναι αδούλευτες.

Η έννοια κτίζω ομάδα δεν παίζει στην Ελλάδα. Σήμερα πάω μ' αυτούς, του χρόνου μ' άλλους παίκτες και ό, τι κάτσει. Η κουβέντα είναι για τη Νίκη Βόλου. Έχασε και την 4η αγωνιστική, μάλιστα σε παιχνίδι έδρας, από αντίπαλο επίσης χωρίς βαθμό. Μηδέν βαθμούς σε τρεις αγώνες Νίκη Βόλου και Εργοτέλης και 4-1 υπέρ της κρητικής ΠΑΕ.

Ποιο είναι το μέλλον της Νίκης; Θέμα διοίκησης. Αποκαλύπτω(!) μια αλήθεια που δεν την παίρνουν σοβαρά στην Ελλάδα. Πρώτα είναι η διοίκηση, μετά ο προπονητής και τέλος οι ποδοσφαιριστές. Αυτή είναι η σειρά. Άσε τον κόσμο, αυτός δεν παίζει.

Βεβαίως οι παίκτες, τύχη καλή, αν συμπέσει μια φουρνιά και δουλέψει η χημεία να σκεπάσουν την αδυναμία του προπονητή, όπως και την ανεπάρκεια του μεγαλομέτοχου. Αυτό το φαινόμενο είναι η εξαίρεση. Ορθολογικά η ομάδα κτίζεται με βάσεις υγιείς που ξεκινούν από τη διοίκηση.

Όσο αφορά τη Νίκη. Τίποτα δεν χάθηκε. Να θυμηθώ μια άλλη περίπτωση. Πριν 30 χρόνια περίπου ο Απόλλων Καλαμαριάς τελείωσε με δύο μονάχα βαθμούς τον α' γύρο, τελικά η ομάδα σώθηκε.

Διαβάστε ακόμα:

Οι βάζελοι κλαίνε για τον Βαρδινογιάννη