ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΟΥ ΓΚΟΛΤΖΗ, ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΓΛΟΥ

Θυμήθηκα κουβέντα που μου είπε πριν χρόνια παληός ποδοσφαιριστής. Ο Σάββας Παπάζογλου. “Ο ποδοσφαιριστής παραμένει παιδί, όσα χρόνια κι αν περάσουν, αρκεί να παίζει μπάλλα ακόμα. Σαράντα χρονών να πάμε, εξήντα, όταν μπαίνουμε στο γήπεδο να παίξουμε σε ματς βετεράνων, αισθανόμαστε παιδιά. Γιατί; Επειδή φοράμε κοντό παντελονάκι...”.

Ψυχράνθηκε ο Αργεντινός Τσόρι Ντομίγκες με τον Κώστα Μήτρογλου διότι του έκλεψε το πέναλτυ! Άστο να το κτυπήσω εγώ, όχι εγώ βαράω τα πέναλτυ. Ο Μήτρογλου, όμως, πρόλαβε και πήρε θέση από τα 11 μέτρα.

Η παρεξήγηση λύθηκε, είπε ο Μίτσελ, που πρόσθεσε ότι πράγματι στα πέναλτυ έχει δώσει εντολή στον Αργεντινό. Παιδιάστικη συμπεριφορά του Μήτρογλου; Πιθανόν. Είναι και το άλλο.

Ο Μήτρογλου είναι γκολτζής. Και ο κόσμος, και ο προπονητής περιμένουν απ' αυτόν το γκολ. Αν ο Μήτρογλου, ειδικά αυτός δεν σκοράρει, είναι σα να μην έπαιξε. Πιο σωστά να έπαιξε και είχε αποτυχημένη απόδοση. Αντιληπτό;

Δεν ήθελε το παλληκάρι να φύγει από το ματς χωρίς γκολ. Έστω και με πέναλτυ να το κάνει, του δίνει ένα ηθικό. Τόσο ανεβάζει τη ψυχολογία. Απεναντίας, όσο περνάει ο χρόνος και ο γκολτζής είναι άγκολος τον πιάνει φαγούρα.

Διαβάστε ακόμα:

Το 80-40-12 Ολυμπιακού, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκού