Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΜΠΡΙΑΚΟ ΚΡΥΒΕΙ... ΚΑΝΟΝΙ!

Ο δικαστής δεν είναι δικηγόρος, ούτε δημοσιογράφος. Η σκέψη και η κουλτούρα του δικαστή του απαγορεύει να αποφασίζει ανεύθυνα. Να κάνει επίδειξη. Να θέλει να κερδίσει τις εντυπώσεις. Κατανοητό το γιατί. Ο δικαστής, πρώτον, δεν έχει ακροατήριο, δεν απευθύνεται σε κοινό με στόχο να το κερδίσει. Δεύτερον, κάθε απόφαση του δικαστή είναι ένα προσωπικό στοίχημα. Που σημαίνει ότι δεν προχωράει σε μια απόφαση που αύριο θα καταρριφθεί. Γι' αυτό ξεκινάει από την συνειδητή αντίληψη της αποφυγής του λάθους.

Κλασική περίπτωση παραδοσιακού δικαστή είναι ο ανακριτής διαφθοράς για την εγκληματική οργάνωση στο πρωτάθλημα. Και, σε συνεργασία με τον εισαγγελέα, έβαλε περιοριστικούς όρους στο πρώην αφεντικό της διαιτησίας, τον Θανάση Μπριάκο.

-ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ εξόδου από τη χώρα
-ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο

Ο ανακριτής θεμελιώνει τις κατηγορίες του για τον Μπριάκο. Δεν γίνεται χωρίς «αποχρώσεις ενδείξεις» για όσα κακουργηματικού χαρακτήρος βαραίνουν τον Μπριάκο να αποφασίζει σε βάρος του περιοριστικούς όρους. Μυρίζει μπαρούτι πριν ακόμα σκάσει η κανονιά του ανακριτή.

Κάτι άλλο. Κατάπληξη προκαλεί η «βρώμα» ότι o ποδοσφαιρικός εισαγγελέας, που με το παραμικρό εφεσιβάλλει κάποια απόφαση πειθαρχικής επιτροπής, λέγεται ότι θα περάσει στο ντούκου την απαλλαγή της Βέροιας. Τι γίνεται, ρε!

Διαβάστε ακόμα:

Η δωροδοκία της Παναχαϊκής και ο Αλέξης Κούγιας