Ο ΑΜΠΡΑΜΟΒΙΤΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΜΟΥΡΙΝΙΟ ΣΤΟΝ ΑΛΑΦΟΥΖΟ

Γράφει ο Βενέδικτος Παρλαβάντζας

Δεν θα κάτσω να αναλύσω αν το κλικ στο ρόμβο πατήθηκε καλά ή η διαγώνια κίνηση των μπακ διχοτόμησε τη γωνία. Μηδέν μηδέν φίλε σε ένα ματς που και οι δυο ομάδες ήταν για το μαρκούτσι καβάλα. Μιλάω για το Παναθηναϊκός - ΑΕΚ. Δεν απογοητεύτηκα, όμως, για να τα λέμε όλα. Δεν απογοητεύτηκα διότι δεν είχα προσδοκίες. Τι προσδοκίες θα μπορούσα να είχα από μισοπαίκτες και μισοτσουρουκάδες; Δεν ομιλώ για όλους. Υπήρχαν και μερικοί παντελώς άμπαλοι.

Το θέμα που με ώθησε να γράψω αυτό το κομμάτι δεν ήταν το παιχνίδι, αλλά οι δηλώσεις μετά από αυτό. Του κυρίου Ιωάννη Αναστασίου, που πλέον το μόνο επιχείρημά του για να πείσει πως δικαίως είναι προπονητής της Πάναθας είναι το μότο «Σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει». Βεβαίως, θα του θυμίσω πως υπάρχει και ο Ιωάννης Αλαφούζος, που κατά τα γραφόμενα των φωστήρων δεν παίρνει αποφάσεις εν θερμώ. Ασφαλώς και δεν παίρνει τέτοιες αποφάσεις γιατί κάνουν τζιζ. Κυρίως στο οικονομικό, τη στιγμή που χρωστάει τα μισθά δυο χρόνων στον κόουτς και τους συνεργάτες του.

Στο θέμα μας. Επιτέλους, αποκωδικοποίησα τη μεγάλη απάτη. «Θέλουμε πολύ δουλειά ακόμα», λέει ο προπονητής μετά από ένα αποτέλεσμα που δεν έχει κάτσει όπως το ήθελε. Μια φράση μεγαλειώδης. Εχει μέσα την παραδοχή, τη δικαιολογία και την προσδοκία. Πρόσεξε τι σου λέω. Δεν θα στα πει άλλος αυτά. Εδώ μιλάμε για ψυχολογικό γκελ που κάνει μια απλούστατα δομημένη πρόταση. Είμαστε στο πρώτο μισό της σεζόν. Στο δεύτερο, αλλάζει το παραμύθι. Ο προπονητής θα αναλαμβάνει περισσότερες φορές την ευθύνη, χωρίς να παραιτείται (εννοείται αυτό) και θα ρίχνει καμιά ξώφαλτση ντουφεκιά στους παίκτες.

Σημαντικό σημείο, να προβληθεί και κάποιο θετικό. Οπως για παράδειγμα «...δεν δεχθήκαμε γκολ. Δεν είναι λίγο», σου λέει ο κόουτς. Πάντα η σκέψη για το χειρότερο (να δεχόμασταν γκολ δηλαδή) κάνει καλύτερο το κακό...

Ολα αυτά φυσιολογικά. Αυτό που μου μοιάζει αφύσικο είναι η αντίδραση αρκετών που βρέθηκαν στο γήπεδο. Αποδοκίμαζαν, λέει το ρεπορτάζ. Δεν καταλαβαίνω, πώς το μπινελίκι θα κάνει καλύτερο έναν παίκτη που δεν μπορεί να κοντρολάρει με τις 8. Και κυρίως πώς ο διάδοχος του Αναστασίου, ακόμα κι αν είναι ο Γκουαρδιόλα, θα μεταμορφώσει τον Σάντσες από Βελιγκέκα σε Μπεκενμπάουερ. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.

Σύμφωνοι, να φύγει ο Αναστασίου. Ας πούμε, λοιπόν, ότι φεύγει ο Αναστασίου και γίνεται η φοβερή συμφωνία του Αλαφούζου με τον Αμπράμοβιτς. «Κοίτα νταβάριτς Γιάννη, θα πάρεις προπονητή τον Μουρίνιο γιατί στην Τσέλσυ δεν τραβάει πια η κατάσταση. Το συμβόλαιό του είναι 10 εκατομμύρια το χρόνο. Θα πληρώνω εγώ τα 9,9 κι εσύ τα 100 χιλιάρικια. Γκέγκε;». Φυσικά λέει «ντα» στα γρήγορα ο Αλαφού και συμφωνεί περιέργως κι ο Μουρίνιο. Πολύ αργότερα θα μάθουμε για την κρυφή σχέση που έχει με τη Ζωή. Την πρώην πρόεδρο που ερωτεύτηκε όταν τυχαία ο δορυφόρος έστειλε στο home theatre του, στο ταπεινό σπιτάκι του των 3 εκατομμυρίων λιρών στην Virginia Water του Σάρεϊ, το κανάλι της ελληνικής Βουλής. Δεν καταλάβαινε τι έλεγε η κυρία, όμως μαγεύτηκε από το ταπεραμέντο της. Αυτή είναι γυναίκα σκέφτηκε, όχι εκείνη η κάρια η Καρνέιρο, που έχει βαλθεί να με βγάλει σεξιστή.

Για να μην πλατιάζουμε. Πιστεύεις πως η Πανάθα θα πετάει σε λίγο καιρό με τον Πορτογάλο; Θα σου απαντήσω εγώ, για να μην ζουπάς το μυαλό σου και χαλάς φαιά ουσία. Οχι, κύριέ μου, εκτός κι αν ο κιμπάρης Ρομάν στείλει κι ένα πακετάκι με Ιβάνοβιτς, Γουίλιαν και Πέδρο μέσα.

Επομένως, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πώς το θέμα είναι ψυχολογικό. Διώχνεις τον Αναστασίου, για να πείσεις τον εαυτό σου πως κάτι μπορεί να αλλάξει στην ομάδα. Προς το καλύτερο βέβαια. Ομως, πρέπει να ξέρεις πως οι αλλαγές έχουν καλές πιθανότητες να είναι και προς το χειρότερο.

Διαβάστε ακόμα:

Την πάτησε γιατί τα έβαλε με τη μαύρη γάτα