ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΛΥΚΟΣ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

πηγή: Intime
 

Μας αποχαιρέτησε και ο Γιακούμπ Ντουρμάζ που άλλαξε το όνομά του σε Τζίμυ Τουμά. Έτσι συμβαίνει στον Ολυμπιακό του Ευάγγελου Μαρινάκη. Οι ποδοσφαιριστές δεν έρχονται στην ομάδα για να μείνουν, για να ταυτιστούν με τη φανέλα, για να κερδίζουν την αγάπη της εξέδρας. Τέλος πάντων, για να ενταχθούν κάποια χρόνια, οργανικά και αγωνιστικά, με τον Ολυμπιακό.

Αυτό είναι το ιδεώδες. Η ομάδα να δώσει ένα νούμερο φανέλας στον ποδοσφαιριστή από μεταγραφή κι αυτός να γράψει την προσωπική του Ιστορία, για 5, για 7-8 χρόνια. Δεν αγνοείται ποτέ ο οπαδικός ρομαντισμός, ο οπαδικός συναισθηματισμός στο ποδόσφαιρο.

Δεν την γουστάρει κέντρο διερχομένων την ομάδα του ο οπαδός. Απεναντίας, έχει ανάγκη την «επικοινωνία» με τον παίκτη της βασικής ενδεκάδας. Να τον θαρρεί «δικό» του. Όχι να νοιώθει ως ξένο τον ποδοσφαιριστή. Ότι σήμερα ήρθε στην ομάδα κι αύριο, μεθαύριο, με την πρώτη «ευκαιρία» θα φύγει.

Επί Μαρινάκη στον Ολυμπιακό κόσμος έρχεται και φεύγει. Έτσι συνέβη και με τον Ντουρμάζ, που γεννήθηκε στην Σουηδία, όμως είναι «Τούρκος άνθρωπος, μπρε». Έτσι θα πει αυτός που ξέρει βλέποντας τη φάτσα του... Τζίμυ. Στην πραγματικότητα είναι Σύρος, άλλο ότι έχει και την τουρκική υπηκοότητα, εκτός την σουηδική.

Όπως ένα σωρό άλλοι εδώ και έξι χρόνια στον Ολυμπιακό, και ο Ντουρμάζ ήρθε για να φύγει. Ήρθε το καλοκαίρι του 2014 από μια τουρκική ομάδα, πάει σε μια γαλλική. Παίκτης αξίας, για να ακριβολογούμε παίκτης επιπέδου Ολυμπιακού, όχι π.χ. Ντόρτμουντ και Τότεναμ, Αθλέτικο και Μίλαν, όμως πάντα με διαβατήριο εξόδου ανοικτής ημερομηνίας. Όπως όλοι οι παίκτες του Ολυμπιακού.

Πώς να δεθεί συναισθηματικά με τον Ολυμπιακό ο Ντουρμάζ όταν, όπως όλοι οι συνάδελφοί του στον πρωταθλητή, κι αυτοί που... έρχονται κι εκείνοι που... φεύγουν, έχουν στη σκέψη τους το καλύτερο, μια άλλη ομάδα στο εξωτερικό. Όταν γνωρίζουν ότι η ΠΑΕ, η εργοδοσία τους δεν στέκεται... εμπόδιο στη καριέρα τους. Περισσότερο μοναχικοί λύκοι παρά συμπαίκτες κυκλοφορούν στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού.

Διαβάστε ακόμα:

Ο Παναθηναϊκός έχει ακόμα τη θηλειά στο λαιμό