ΤΑ ΛΕΝΕ ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ, ΜΗΠΩΣ ΣΕ ΖΟΜΠΥ;

Τελικά είμαστε γραφικοί τύποι εμείς οι Έλληνες. Νούμερα επιθεωρησιακά. Για τα θέατρα του καλοκαιριού στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Να βλέπουμε Σταυρίδη και Αυλωνίτη, Ρένα Ντορ και Αγκοπ Αγκοπιάν, Κώστα Χατζηχρήστο και Διονύση Παπαγιαννόπουλο σε σκετς που μας γελοιοποιούν και εμείς να γελάμε. Να διασκεδάζουμε.

Άλλα πράγματα έγραφαν ανήμερα του αγώνα Παναθηναϊκός- Στάνταρ, άλλα πράγματα ξεφούρνισαν μετά το 0-3 της βελγικής ομάδος. Φοβερό! Για την ίδια ομάδα, την ελληνική, τον Παναθηναϊκό, όχι για άλλη ομάδα, ούτε για τον Παναθηναϊκό της περασμένης 20ετίας. Πως γίνεται αυτό, ρε;

Μέσα σε μια μέρα μόνο να ξεχνάνε τι έλεγαν στα ραδιόφωνα, τι έγραφαν τις φυλλάδες. Να την κάνουν ολότελα γυριστή την επομένη. Τόσο ξεφτύλα. Να μιλάς για το ίδιο πράμα, για το ίδιο αντικείμενο, το οποίο υποτίθεται γνωρίζεις πολύ καλά. Τον Παναθηναϊκό. Και να τα λες τόσο ανάποδα. Από την μια μέρα στην άλλη!

Το ένα, δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Τι λες. Δεν ξέρεις για ποια ομάδα μιλάς. Το δεύτερο, ότι απευθύνεσαι σε ζόμπυ. Σε άτομα καθυστερημένα. Της πλάκας υποκείμενα.

Εντάξει. Να δεχθούμε ότι ως επαγγελματίας έχει αποφασίσει να ανοίξεις παρτίδες με ζόμπυ. Μ’ αυτή την πελατεία. Ε, μην παριστάνεις και τον αξιόπιστο δημοσιογράφο. Τον ενάρετο. Τον ιδεολόγο. Βέγγος και Γκιωνάκης της δημοσιογραφίας είσαι.

Διαβάστε ακόμα:

Και ο Τσίπρας παρών στη θύρα 13