ΦΕΥΓΟΥΝ, ΟΜΩΣ ΠΩΣ ΦΕΥΓΟΥΝ ΤΣΟΡΙ, ΚΑΜΠΙΑΣΟ...

Και οι δύο είναι βετεράνοι. Ο ένας, ο «μικρός», ο Τσόρι μόλις προ ημερών έκλεισε τα 36 χρόνια. Και ο άλλος, ο καράφλας Καμπιάσο εδώ και πολλά χρόνια έχει χάσει τις μπούκλες στα μαλλιά του. Σ’ ένα μήνα αποχαιρετά τα 37 κι αρχίζει να πατάει τα 38. Άρα, δεν έχουν θέση στην ομάδα.

Παικταράδες οι Αργεντίνοι, μαστόρια στη δουλειά, αλλά και με μακρόχρονη πορεία στο ποδόσφαιρο. Χρησιμότατοι για νταραβέρΙ, λοιπόν. Να κρατήσει μια επαφή ουσίας και επαγγελματική μαζί τους η ΠΑΕ.

Έτσι φτιάχνει ''περιουσία'' μια ομάδα. Κτίζοντας σχέσεις με ποδοσφαιριστές τους οποίους γνώρισε κι αυτοί γνώρισαν την ομάδα. Όχι ήρθες, έπαιξες, έφυγες, δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις. Και οι δύο πλευρές έχουν ανάγκη να κρατήσουν κονέ.

Ο Τσόρι, έπαιξε σε Ρωσία, Ρούμπιν Καζάν και Ζενίτ, και Ισπανία, Βαλένθια και Ράγιο Βαγιακάνο μέχρι το 2013 που έριξε άγκυρα στο λιμάνι Πειραιώς. Γιατί να «δεθεί» συναισθηματικά με τον Ολυμπιακό κι όχι με την ομάδα του, την Ρίβερ Πλαίητ. Αυτά τα κουφά ότι αγαπάει τη φανέλα είναι για τα πρωτοσέλιδα και την εξέδρα.

Το ίδιο και ο Καμπιάσο. Ένας από τους πιο έντιμους επαγγελματίες που πέρασαν από το ντόπιο πρωτάθλημα. Της Ρίβερ Πλαίητ κι αυτός που έχει ένσημα σε Ρεάλ, Μπαρτσελώνα, Ίντερ, Βαλένθια, Λα Κορούνια, Λέστερ.

Έτσι που λες. Έναν Καμπιάσο που έχει σηκώσει 23 κούπες(!) δεν τον αφήνεις να φύγει σα να ‘ναι ξένος, σα να μην τον έχεις άλλο ανάγκη.

Τι πρέπει να γίνεται. Η ΠΑΕ παίρνει έναν παίκτη, ξένο ή Έλληνα, και όσο τον έχει τον τσεκάρει, τον ζυγίζει πόσο μετράει κυρίως εκτός γηπέδου. Πόσο, δηλαδή, είναι σε θέση να της φανεί χρήσιμος όταν ο παίκτης κρεμάσει παπούτσια. Και τον εντάσσει στο δυναμικό της ΠΑΕ, ως εσωτερικό ή εξωτερικό συνεργάτη.

Η ελληνική ΠΑΕ επειδή λειτουργεί τυχοδιωκτικά, δεν γνωρίζει ούτε να εκτιμάει, ούτε να τιμάει ποδοσφαιριστές και προπονητές. Γι αυτό παραμένει σε επίπεδο γλάστρας.

Διαβάστε ακόμα:

ΠΟΙΟΣ, ΡΕ, ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ Ο ΓΚΑΛΗΣ!