ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΗ ΡΕΤΣΟΥ

Για να το καταλάβω. Ο Παναγιώτης Ρέτσος δεν ήθελε να φύγει από τον Ολυμπιακό; Έβαλε τα κλάματα, ίσως διότι τον έδιωξε ο Ολυμπιακός. Μου θύμισε τον ανηψιό μου που τα μάτια του έγιναν υγρά όταν αποχαιρετούσε την μάνα του, πριν φύγει να καταταχθεί στο στρατό.

Να δώσω το σκηνικό. Την εξήγηση γιατί προβλήθηκαν τα δάκρυα του Ρέτσου. Όχι πως δεν ήταν γνήσια. Και αληθινή και αυθόρμητή ήταν η συγκίνηση που αισθάνθηκε ο 19χρονος. Λέμε το γιατί έπαιξε επικοινωνιακά το έργο.

Επειδή ο Ολυμπιακός είναι ιδέα, όχι εταιρεία. Θρησκεία είναι κι όχι επιχείρηση. Οι παίκτες από μεταγραφή έρχονται διότι αυτό ήταν το όνειρό της ζωής τους, να φορέσουν την ερυθρόλευκη. Οι παίκτες που φεύγουν, το κάνουν με πόνο καρδιάς και δεν ξεχνούν ποτέ το ψυχικό δέσιμο με τον θρύλο.

Να προσγειωθούμε. Μήπως ήταν δάκρυα χαράς αυτά του Ρέτσου. Βούρκωσε με δάκρυα της προσωπικής του ποδοσφαιρικής καταξίωσης. Έφυγε για πρωτάθλημα ανώτερο του ντόπιου. Κι αύριο, μακάρι το παλληκάρι να πάρει μεταγραφή σε ανώτερη ομάδα της Λεβερκούζεν.

Διαβάστε ακόμα:

ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΗΡΘΕ, ΤΟΝ ΛΕΝΕ ΠΡΟΤΟ