ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΜΕΤΡΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΜΕΖΟΥΡΑ;

Σε δύο – τρία το πολύ παιχνίδια, ο Lebron “ The King” James (φώτο) θα σπάσει το στοιχειωμένο για μία γενιά ρεκόρ πόντων στο ΝΒΑ, το οποίο εδώ και τριάντα τόσα χρόνια κρατούσε και μέχρι την στιγμή που σύρονται αυτές οι γραμμές εξακολουθεί να κρατάει ο Δίας του παγκόσμιου μπάσκετ Kareem Abdul Jabbar. Να είμαι ειλικρινής: Αισθάνομαι πολύ άσχημα γι’ αυτό. Κι έχω την εντύπωση ότι δεν είμαι ο μόνος. Εδώ και χρόνια που φαινόταν ότι, κάπου μέσα στο 2023 το αργότερο, τούτο θα συνέβαινε, η προοπτική αυτή έπεφτε σαν ίσκιος σε όλες τις συζητήσεις ανάμεσα σε παλιούς και νεότερους παίχτες  και προπονητές του σπορ στην άλλη μεριά του Ατλαντικού.

 Και κάπως έτσι ξεκίνησε μία συζήτηση στην Αμερική για την αξία και το μέγεθος του ανδρός που θα τολμούσε να πράξει τούτο. Ποιος ήταν και ποιος είναι αυτός ο «Βασιλιάς», που θα ανέβει στον Όλυμπο να σφετεριστεί τη θέση του πρώτου σκόρερ όλων των εποχών; 

Εν γένει η παρουσία του James, που φέτος κλείνει 20 (!) χρόνια στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη, ξεκίνησε την συζήτηση για τον GOAT, τον Greatest of  all Times, στο μπάσκετ. Κάτι που φαινόταν αδιανόητο μετά την Αυτού Μεγαλειότητα Michael Jordan.

 

Η συζήτηση αυτή απέκτησε εξαιρετικό ενδιαφέρον και εξαπλώθηκε μάλιστα σαν ιός και σε όλα τα σπορ. Φυσικά δεν ήταν δυνατόν να μείνει έξω το ποδόσφαιρο. 

Και το ερώτημα είναι τόσο απλό όσο και πολύπλοκο: Πως αξιολογείται, με ποια κριτήρια κατατάσσεται κάποιος στη θέση του κορυφαίου ενός σπορ; Είναι οι τίτλοι, τα ρεκόρ, οι στατιστικές; Οι αριθμοί είναι μόνο; Το μεγαλείο (greatness) μετριέται με την αριθμομηχανή ή την μεζούρα;  Ή μήπως στην εξίσωση μπαίνουν και άυλες αξίες;  Ας πούμε, η επίδραση  στο άθλημα αλλά και στους φιλάθλους, το αποτύπωμα στην Ιστορία και στην εξέλιξη του σπορ, η παρακαταθήκη, η κληρονομιά, το legacy που λένε οι Αμερικάνοι. Ιδίως τούτο το τελευταίο είναι τελείως αόριστο αλλά ταυτόχρονα και πολύ συγκεκριμένο, ίσως τελικά και τελείως μετρήσιμο μέγεθος.    

Στο μπάσκετ, ας πούμε, οι στατιστικές μοιάζουν να είναι ο βασιλιάς. ΌΛΑ γυρίζουν και μετριούνται με νούμερα. Και οι Αμερικάνοι, κοστολόγοι του θανάτου, μετράνε τα πάντα. Μέχρι και τις ανάσες. Και σε απόλυτα νούμερα και σε ποσοστά. Κι όμως. Αν ίσχυαν μόνο τα νούμερα, τότε η συζήτηση θα είχε σταματήσει από την εποχή του Wilton Norman Chamberlain, μια και για πάντα. Διότι αθλητής με φυσικά χαρακτηριστικά σαν τα δικά του δεν ξαναγεννήθηκε ούτε τον περασμένο και δεν πρόκειται να ξαναβγεί ούτε τον 21ο αιώνα. Κρατάει 72 ατομικά ρεκόρ που δεν πρόκειται να καταρριφθούν ούτε τον 22ο αιώνα. 

Όσο για δαχτυλίδια πρωταθλητή ο μυθικός Bill Russell έχει έντεκα! 

Ο Kareem όμως ήταν άλλη ιστορία . Μαζί με τον Muhammad Ali υπήρξαν οι δύο κολοσσιαίες κολώνες πάνω στις οποίες χτίστηκε ο αμερικάνικος αθλητισμός και θεμελιώθηκε ο σεβασμός στην αφροαμερικανική κοινότητα τον περασμένο αιώνα. Την αύρα του μεγαλείου του, ΜΕΣΑ κι ΈΞΩ από τα μπασκετικά γήπεδα, κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να προσεγγίσει. Ακόμα και τώρα, στα βαθιά του γεραμάτα, λέγοντας ότι την ημέρα που ο Lebron θα του πάρει το ρεκόρ, θα είναι εκεί να τον χειροκροτήσει…..