ΜΗ ΦΑΣ ΤΗΝ ΕΝΕΣΗ ΣΤΟ ΜΠΡΑΤΣΟ

Κλασικός τύπος ποδοσφαιροπαράγοντα ο Πέτρος Θεοδωρίδης που πέθανε στα 66 του σα σήμερα 4 Απριλίου, το 2013. Ανήκει στη φυλή Made in Greece των ανθρώπων που τους τραβούσε το γήπεδο όπως το μέλι τη μέλισσα. Ποια να 'ναι η κρυφή μαγεία στο ''παραγοντιλήκι'' που τους κερδίζει και τους κάνει πιόνια, τους ρουφάει τη ζωή και το γουστάρουν με χίλια. Στον μακαρίτη πόντιο Θεοδωρίδη βλέπω και τους χιλιάδες ανώνυμους, όσους μεταπολεμικά μπλέχτηκαν με τη μπάλα σε ερασιτεχνικές κατηγορίες. Το 99,99% απ' αυτούς έφυγαν δαρμένοι, κυνηγημένοι, και στη τσέπη χαμένοι.

Από μικρός ο Πέτρος έγινε «παράγοντας», στα χρόνια εκείνα που το μελίσσι του ποδοσφαίρου στην βαλκανική Ελλάδα ήταν ακόμα το καφενείο. Αυτή ήταν η «έδρα» της ομάδας της γειτονιάς. Και η ψυχή της ομάδας ήταν το καφενείο, το στέκι τους, εκεί σύχναζαν οι ποδοσφαιρόφιλοι.

«Πονηρός» Πόντιος ο Πέτρος Θεοδωρίδης δεν τον ενδιέφερε να είναι σε πρώτο πλάνο, αλλά να κάνει παιχνίδι. Κι όχι απαραίτητα με σημαδεμένη τράπουλα. Τον είχαν αποδεχθεί όλοι οι επώνυμοι Ηρακλειδείς. Και τα πιο σεβαστά πρόσωπα στη Θεσσαλονίκη.

Ο Θεοδωρίδης έκανε πολλά χρόνια πρόεδρος στον Ηρακλή, στις «γριές», κοντά στις δύο δεκαετίες, κάποιες φορές αγωνιστικά η ομάδα στο πρωτάθλημα έδειχνε την πλάτη της στον ΠΑΟΚ και τον Άρη. Ο Ηρακλής μπήκε στην περιπέτεια μετά την αποχώρηση του Πέτρου Θεοδωρίδη. Κι όταν έφυγε από τον Ηρακλή του έλειπε το ψώνιο, γι' αυτό έψαχνε ομάδα, μέχρι που πήρε τον Πανσερραϊκό. Είναι να μη φας την ένεση στο μπράτσο.